Het hart maakt geluiden als gevolg van het openen en sluiten van de kleppen tijdens elke hartcyclus. Deze geluiden worden gegenereerd door de vibratie van de hartstructuren en de bloedstroom er doorheen. De harttonen zijn te horen met behulp van een stethoscoop die op de borst wordt geplaatst.

Er zijn vier belangrijke harttonen:S1, S2, S3 en S4.

1. S1 (lubb): Dit is de eerste harttoon en wordt geproduceerd door het sluiten van de mitralis- en tricuspidaliskleppen aan het begin van de systole (samentrekking van de hartkamers). Het is een laag, gedempt geluid.

2. S2 (kopiëren): Dit is de tweede harttoon en wordt veroorzaakt door het sluiten van de aorta- en longkleppen aan het einde van de systole. Het is een hoger, scherper geluid vergeleken met S1.

3. S3 (galopritme): Dit is een derde harttoon die vroeg tijdens de diastole (ontspanning van de hartkamers) optreedt. Het is een laag, gedempt geluid en wordt vaak geassocieerd met aandoeningen die de vulling van het hart beïnvloeden, zoals hartfalen.

4. S4 (atriaal geluid): Dit is een vierde harttoon die laat tijdens de diastole optreedt, net vóór S1. Het is een laag, gedempt geluid en wordt vaak geassocieerd met aandoeningen die de ontspanning van het hart beïnvloeden, zoals atriale fibrillatie.

De normale harttonen worden vaak omschreven als ‘lubb-dub’ en geven belangrijke informatie over de werking van de hartkleppen en -kamers. Afwijkingen in de hartgeluiden, zoals ruisen, klikken of galopperen, kunnen duiden op de aanwezigheid van hartaandoeningen en vereisen verdere evaluatie door een arts.