De oude Egyptenaren geloofden dat het hart het centrum was van intelligentie, emotie en persoonlijkheid, en dat het na de dood zou blijven functioneren. Ze geloofden dat het hart van de persoon zou worden afgewogen tegen de veer van Ma'at, de godin van waarheid en gerechtigheid, om te bepalen of ze het waard waren om het hiernamaals binnen te gaan. Als het hart lichter was dan de veer, zou de persoon het hiernamaals mogen betreden, maar als het zwaarder was, zou hij tot een eeuwige straf veroordeeld worden.

Om deze reden besteedden de Egyptenaren grote zorg aan het behoud van het hart tijdens de mummificatie. Het hart werd in het lichaam achtergelaten en de longen en andere organen werden verwijderd en in potten geplaatst. Het hart werd vervolgens bedekt met natron, een zout dat hielp het te conserveren, en het werd in linnen verband gewikkeld. In sommige gevallen werd het hart zelfs uit het lichaam verwijderd en in een aparte pot geplaatst.