Harten met twee kamers, zoals je bij vissen ziet, zijn niet noodzakelijkerwijs nadelig. Dit is waarom:

Beperkte longcirculatie:Harten met twee kamers worden voornamelijk aangetroffen bij vissen en amfibieën. Vissen zijn voornamelijk afhankelijk van kieuwen voor de zuurstofuitwisseling, en dus zijn hun harten aangepast voor een enkel bloedsomloopcircuit. Zuurstofarm bloed wordt naar de kieuwen gepompt, waar het zuurstof opneemt en vervolgens terugkeert naar de rest van het lichaam. Vergeleken met de efficiëntere harten met vier kamers die bij zoogdieren en vogels worden aangetroffen, mengen harten met twee kamers zuurstofrijk en zuurstofarm bloed, wat de systemische zuurstoftoevoer beperkt.

Lagere metabolische eisen:Vissen en amfibieën hebben doorgaans lagere metabolische eisen dan vogels en zoogdieren. Hun langzamere metabolisme betekent dat ze minder zuurstof nodig hebben en effectief kunnen functioneren met de eenvoudigere bloedsomloop van een hart met twee kamers.

Efficiënte zuurstofextractie:Aquatische omgevingen kunnen rijker zijn aan zuurstof dan terrestrische omgevingen. Vissen en amfibieën hebben gespecialiseerde structuren, zoals kieuwen, die een efficiënte zuurstofextractie uit het water mogelijk maken. Deze verminderde afhankelijkheid van het cardiovasculaire systeem voor de zuurstoftoevoer compenseert de beperkingen van een hart met twee kamers.

Hoewel harten met twee kamers misschien minder efficiënt lijken in vergelijking met harten met vier kamers, zijn ze goed aangepast aan de specifieke behoeften en omgevingen van vissen en amfibieën. Deze organismen zijn geëvolueerd om aan hun zuurstofbehoefte te voldoen met de bloedsomloop die ze bezitten.