Het Marfansyndroom leidt tot aortavergroting, voornamelijk als gevolg van defecten in de extracellulaire matrix (ECM) van de aortawand. Deze zeldzame genetische aandoening is het gevolg van mutaties in het FBN1-gen, dat codeert voor het eiwit fibrilline-1. Fibrilline-1 is een cruciaal onderdeel van elastische vezels en zorgt voor sterkte, elasticiteit en veerkracht voor verschillende weefsels, waaronder de aortawand.

Hier leest u hoe het Marfan-syndroom aortavergroting veroorzaakt:

Structurele afwijkingen :Mutaties in fibrilline-1 verstoren de normale productie en assemblage van elastische vezels in de aortamedia, de middelste laag van de aortawand. De aortamedia bevatten doorgaans een dicht netwerk van elastische vezels, afgewisseld met gladde spiercellen en collageen. Bij het Marfan-syndroom leidt het aangetaste elastische vezelnetwerk tot een verminderde structurele integriteit en verminderde terugslageigenschappen van de aorta.

Aortadilatatie :Door het verlies van elastische ondersteuning wordt de aortawand zwakker en gevoeliger voor verwijding. De aortawortel, het proximale deel van de aorta waar deze aansluit op het hart, is bijzonder gevoelig voor vergroting. Naarmate de aortawortel zich verwijdt, kan de aortaklep defect raken, wat leidt tot aortaregurgitatie.

Verhoogde muurspanning :De vergrote aorta ervaart verhoogde mechanische belasting als gevolg van verhoogde bloeddruk. De verzwakte aortawand heeft moeite om deze verhoogde spanning te weerstaan, wat bijdraagt ​​aan verdere vergroting en mogelijke breuk.

Verminderde functie van gladde spiercellen :Het Marfan-syndroom beïnvloedt ook de functie van gladde spiercellen in de aortawand. Gladde spiercellen dragen normaal gesproken bij aan de contractiele eigenschappen van de aorta en helpen de tonus ervan te behouden. Bij het Marfan-syndroom kunnen deze cellen disfunctioneel zijn, waardoor het vermogen van de aorta om de bloedstroom goed te reguleren en weerstand te bieden aan verwijding wordt aangetast.

Abnormale TGF-bèta-signalering :Fibrilline-1 speelt een rol bij het reguleren van de transformerende groeifactor-bèta (TGF-bèta) signaalroute, die belangrijk is voor het handhaven van weefselhomeostase. Ontregelde TGF-bèta-signalering bij het Marfan-syndroom draagt ​​bij aan de abnormale hermodellering en overmatige groei van de aortawand.

Deze factoren leiden gezamenlijk tot de progressieve vergroting van de aorta, waardoor uiteindelijk het risico op aortadissectie toeneemt, een levensbedreigende aandoening die gepaard gaat met een scheur in de aortawand.