Er zijn verschillende mogelijke nadelen verbonden aan het diagnosticeren van een kind met een handicap:

1. Stigmatisering: Een diagnose kan een kind bestempelen als ‘anders’ of ‘abnormaal’, wat kan leiden tot stigmatisering en discriminatie door leeftijdsgenoten, opvoeders en zelfs familieleden. Dit kan een negatief effect hebben op het zelfbeeld en de sociale ontwikkeling van het kind.

2. Beperkte onderwijsmogelijkheden: Sommige scholen en onderwijssystemen beschikken mogelijk niet over de middelen of ondersteuning om adequaat tegemoet te komen aan de behoeften van kinderen met een handicap. Dit kan de toegang van het kind tot passend onderwijs beperken en zijn academische vooruitgang belemmeren.

3. Financiële lasten: Het diagnosticeren en ondersteunen van een kind met een handicap kan financieel veeleisend zijn. Gezinnen kunnen kosten maken voor medische evaluaties, therapie, speciaal onderwijs, ondersteunende technologie en andere accommodaties.

4. Emotionele stress: Het krijgen van de diagnose van een handicap kan een emotionele uitdaging zijn voor zowel het kind als het gezin. Het kan gepaard gaan met verdriet, onzekerheid en de behoefte aan aanzienlijke aanpassingen in levensstijl en verwachtingen.

5. Te veel nadruk op handicap: Een diagnose kan soms leiden tot een overmatige focus op de handicap van het kind in plaats van op zijn sterke punten en capaciteiten. Dit kan hun ontwikkeling van zelfvertrouwen belemmeren en voorkomen dat ze hun volledige potentieel bereiken.

6. Moeilijkheden om een ​​verzekering te verkrijgen: Sommige verzekeringsmaatschappijen beschouwen kinderen met een handicap mogelijk als een hoog risico en weigeren dekking of vragen hogere premies. Dit kan het voor gezinnen moeilijk maken om adequate gezondheidszorg en financiële steun te krijgen.

7. Beperkte sociale inclusie: Kinderen met een handicap kunnen te maken krijgen met barrières bij deelname aan sociale activiteiten en het vormen van vriendschappen als gevolg van maatschappelijke attitudes en een gebrek aan inclusiviteit.

8. Overdiagnose en verkeerde diagnose: Er bestaat een risico op overdiagnose of verkeerde diagnose van handicaps, wat kan resulteren in onnodige interventies of een gebrek aan passende ondersteuning voor werkelijke behoeften.

9. Ouderlijk schuldgevoel en zelfverwijt: Sommige ouders kunnen schuldgevoelens of zelfverwijt ervaren nadat hun kind een diagnose heeft gekregen, omdat ze denken dat ze iets hadden kunnen doen om de diagnose te voorkomen, of dat ze niet genoeg doen om hun kind te ondersteunen.

10. Mogelijke privacyproblemen: Het delen van de diagnose van een kind kan privacyproblemen met zich meebrengen en het risico dat gevoelige informatie zonder toestemming openbaar wordt gemaakt.

Het is belangrijk op te merken dat deze nadelen kunnen worden verzacht met passende ondersteuning, onderwijs en aandacht voor de sterke punten en capaciteiten van het kind. Vroegtijdige diagnose kan ook de toegang vergemakkelijken tot noodzakelijke interventies en middelen die de algehele ontwikkeling en levenskwaliteit van het kind kunnen verbeteren.