Het medische model van handicap beschouwt handicap als een medisch probleem dat moet worden opgelost of genezen. Dit model heeft een aantal implicaties voor de dienstverlening, waaronder:

1. Focus op individuele tekorten: Het medische model richt zich op de beperkingen of tekortkomingen van het individu, in plaats van op hun sterke punten en capaciteiten. Dit kan leiden tot een beperkte focus op revalidatie en behandeling, en tot een gebrek aan aandacht voor andere aspecten van het leven van het individu, zoals zijn sociale en emotionele behoeften.

2. Paternalisme: Het medische model kan leiden tot een paternalistische benadering van de dienstverlening, waarbij professionals zonder hun inbreng of toestemming beslissingen nemen voor mensen met een handicap. Dit kan mensen met een handicap ontkrachten en verhinderen dat zij de controle over hun eigen leven hebben.

3. Stigma en discriminatie: Het medische model kan bijdragen aan stigmatisering en discriminatie van mensen met een handicap. Dit komt omdat handicap wordt afgeschilderd als iets negatiefs dat moet worden verholpen of genezen. Dit kan ertoe leiden dat mensen met een handicap uit de samenleving worden uitgesloten en kansen op onderwijs, werkgelegenheid en sociale participatie worden ontzegd.

4. Beperkte toegang tot services: Het medische model kan de toegang tot diensten voor mensen met een handicap beperken. Dit komt omdat het vaak leidt tot een focus op dure, gespecialiseerde diensten die niet voor iedereen beschikbaar zijn. Als gevolg hiervan blijven veel mensen met een handicap achter zonder de ondersteuning die ze nodig hebben om zelfstandig te leven en volwaardig te participeren in de samenleving.

5. Gebrek aan focus op preventie: Het medische model richt zich op het behandelen van handicaps zodra deze zich hebben voorgedaan, in plaats van te voorkomen dat deze überhaupt optreden. Dit kan leiden tot gemiste kansen voor vroegtijdige interventie en preventie, waardoor geld kan worden bespaard en de resultaten voor mensen met een handicap kunnen worden verbeterd.

6. Focus op genezing: Het medische model legt de nadruk op het genezen van handicaps, wat niet altijd mogelijk of passend is. Dit kan leiden tot onrealistische verwachtingen en teleurstellingen voor mensen met een handicap en hun families.

7. Beperkte rol voor mensen met een beperking: Het medische model sluit mensen met een handicap vaak uit van de besluitvorming over hun eigen zorg en diensten. Dit kan mensen met een handicap ontkrachten en hen ervan weerhouden volledig deel te nemen aan de samenleving.

8. Gebrek aan steun voor gezinnen: Het medische model slaagt er vaak niet in om ondersteuning te bieden aan gezinnen van mensen met een handicap. Dit kan leiden tot stress en isolatie voor gezinnen, en kan het voor hen moeilijk maken om voor hun dierbaren te zorgen.

Alternatieve modellen voor handicaps

Er zijn een aantal alternatieve modellen van handicap die het medische model uitdagen. Deze modellen omvatten het sociale model, het mensenrechtenmodel en het biopsychosociale model. Deze modellen beschouwen handicaps als een sociale constructie, in plaats van als een medisch probleem, en benadrukken het belang van inclusie, participatie en empowerment van mensen met een handicap.

Deze alternatieve modellen hebben een aantal implicaties voor de dienstverlening, waaronder:

1. Focus op sterke punten en capaciteiten: Alternatieve modellen van handicap richten zich op de sterke punten en capaciteiten van mensen met een handicap, in plaats van op hun tekortkomingen. Dit kan leiden tot een meer holistische benadering van de dienstverlening, die tegemoetkomt aan de fysieke, emotionele, sociale en intellectuele behoeften van het individu.

2. Empowerment: Alternatieve modellen van handicap benadrukken het belang van het empoweren van mensen met een handicap. Dit kan worden gedaan door het verstrekken van informatie en ondersteuning, en door mensen met een handicap te betrekken bij de besluitvorming over hun eigen zorg en diensten.

3. Opname: Alternatieve modellen van handicap bevorderen de inclusie van mensen met een handicap in alle aspecten van de samenleving. Dit omvat onderwijs, werkgelegenheid, sociale activiteiten en besluitvorming.

4. Preventie: Alternatieve modellen van invaliditeit richten zich zowel op preventie als op behandeling. Dit kan worden gedaan door de sociale en omgevingsfactoren aan te pakken die kunnen bijdragen aan handicaps.

5. Ondersteuning voor gezinnen: Alternatieve modellen van handicap bieden ondersteuning aan gezinnen van mensen met een handicap. Dit kan helpen om stress en isolatie te verminderen, en kan het voor gezinnen gemakkelijker maken om voor hun dierbaren te zorgen.