Er is geen definitief bewijs dat Albert Einstein een leerstoornis had. Hoewel hij als kind wat problemen met taal ondervond, blonk hij uiteindelijk academisch uit. Einsteins worstelingen betroffen vooral het memoriseren en het uit het hoofd leren, iets wat destijds in het onderwijssysteem benadrukt werd. Hij toonde echter uitzonderlijke vaardigheden op het gebied van wiskunde en natuurkunde.

Het is belangrijk om te erkennen dat wat als een leerstoornis kan worden ervaren, ook een weerspiegeling kan zijn van iemands unieke manier om informatie te leren en te verwerken. Het was bekend dat Einsteins denkprocessen zeer intuïtief, visueel en niet-traditioneel waren, wat mogelijk zijn prestaties in gestandaardiseerde onderwijsomgevingen heeft beïnvloed.

Sommige deskundigen suggereren dat Einstein mogelijk het Asperger-syndroom had, een neurologische ontwikkelingsstoornis die wordt gekenmerkt door sociale problemen en beperkte interesses. Deze diagnose blijft echter speculatief en kan niet definitief worden bevestigd.

Ondanks de uitdagingen waarmee hij te maken kreeg, waren Einsteins wetenschappelijke prestaties, en vooral zijn bijdragen aan de relativiteitstheorie, diepgaand. Zijn vermogen om creatief te denken en gevestigde overtuigingen uit te dagen, zorgde ervoor dat hij een van de meest invloedrijke natuurkundigen in de geschiedenis werd.