ontwikkelingsstoornissen omvatten een breed scala van aandoeningen die een individu op elke leeftijd vanaf de geboorte van invloed kunnen zijn op de vroege jaren '20. Voorwaarden waaronder mentale retardatie , het syndroom van Down , autisme , hersenverlamming en een verstandelijke beperking vallen allen onder de ontwikkelingsstoornissen categorie handicap. Personen met een handicap kunnen tekortkomingen in motorische vaardigheden , intellectuele processen , gehoor , zicht of spraak . De strijd met beperkte mogelijkheden kan leiden tot gedragsproblemen bij communicatie of de normale activiteiten van het dagelijks leven worden onderbroken . Agressie

Mensen met ontwikkelingsstoornissen tonen vaak frustratie door agressief gedrag . Agressief gedrag onder andere slaan, schoppen , ponsen op anderen of voorwerpen , verbale uitbarstingen of vernieling van eigendommen . Agressief gedrag wordt vaak voorafgegaan door problemen met het communiceren met anderen , pijn , frustratie , verwarring , hormonale veranderingen of veranderingen in routine . Die helpen het individu zou moeten overwegen preventieve maatregelen om die factoren die agressieve gevoelens veroorzaken minimaliseren . Verzorgers , vrienden of familie kan starten therapieën, schema's , routines of kalmerende technieken om de worstelende persoon te helpen .
Zelfverwonding

zelfverwonding bestaat uit verwonden zich om pijn of frustratie te verlichten . Sommige zelfverwonding kan voortkomen uit verveling of aandacht -zoekende . Voorkomende vormen van zelfverwonding omvatten snijden of krassen op het lichaam, plukken aan zweren of korsten , en knijpen of het raken van het lichaam. Mensen die zichzelf snijden delen vaak gelijkenissen van magisch denken of het ontbreken van een steungroep . Zij geloven dat het snijden of het kwetsen van het lichaam zal negatieve gevoelens los. Deze mensen voelen zich vaak alleen of niet in staat om te communiceren met anderen , en zij zich tot zelfverwonding als een 'vriend' die betrouwbaar is .
Eetgedrag

Eetstoornissen en problemen gaan vaak hand in hand met ontwikkelingsstoornissen . Voorkomende eetstoornissen zoals anorexia , boulimia of dwangmatig eten vaak te koppelen aan de frustratie en woede van het ontbreken van controle over andere lichaamsfuncties . Controle over het eten vervangt de gevoelens van falen op andere andere normale activiteiten . Een van de meest voorkomende eetgedrag van het ontwikkelingsgebied gehandicapt is pica . Personen die het gevoel constant aandrang om zowel eetbare en nonedible artikelen eten zijn gediagnosticeerd met pica . Gemeenschappelijke nonedible objecten verbruikt met een diagnose van pica omvatten vuil, uitwerpselen , rotsen , papier , haar of sigarettenpeuken . Pica kan leiden tot ernstig letsel indien artikelen verstikkingsgevaar of verteringsproblemen .
Depressie en afzondering

Personen met ontwikkelingsstoornissen , zoals het syndroom van Down langer leven vandaag de dag dan in het verleden . Volgens Jeffrey H. Minde , CSW , en Andrea R. Friedman , M.Ed. , auteurs van " De vergrijzing van lichamelijke Amerika , " mensen die het syndroom van Down in de jaren 1920 had leefden gemiddeld slechts tot de leeftijd van 9 jaar , terwijl in de jaren 1990 vaak leefden dan 65 . Een verhoging van de leeftijd met ontwikkelingsstoornissen vaak met zich meedraagt ​​depressie. Een persoon die beperkingen met normale functioneren ervaringen heeft verder afnemen naarmate je ouder wordt . Een verlies van functioneren leidt tot depressie en soms afzondering . Preventieve maatregelen kunnen helpen het ontwikkelingsgebied gehandicapt door ouderdom door hen voor te bereiden door middel van onderwijs en begeleiding.