Niet noodzakelijkerwijs. De beslissing om na een miskraam op gonorroe te testen, hangt af van verschillende factoren, waaronder de richtlijnen en praktijken die door de zorgverlener of instelling worden gevolgd, de medische geschiedenis van het individu en de specifieke omstandigheden rond de miskraam.

In sommige gevallen kunnen zorgverleners aanbevelen om te testen op seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's), waaronder gonorroe, als onderdeel van een routinematige evaluatie of onderzoek na een miskraam. Dit geldt met name als er een vermoeden bestaat van een onderliggende infectie die tot de miskraam zou kunnen hebben bijgedragen of een risico voor de gezondheid van het individu zou kunnen vormen. Het is echter belangrijk op te merken dat de testpraktijken kunnen variëren, en dat niet alle zorgverleners het testen van gonorroe automatisch opnemen in hun standaardprotocol voor de evaluatie van miskramen.

Als u een miskraam heeft gehad en u zich zorgen maakt over mogelijke infecties of soa's, kunt u dit het beste met uw zorgverlener bespreken. Zij kunnen uw individuele situatie beoordelen, uw medische geschiedenis bekijken en bepalen of testen op gonorroe of andere infecties noodzakelijk of aanbevolen is op basis van uw specifieke omstandigheden.