Er is niet één enkele oorzaak van sociopathie, maar eerder een combinatie van genetische, omgevings- en psychologische factoren.

Genetische factoren: Studies hebben aangetoond dat sociopathie in families kan voorkomen, wat erop wijst dat de stoornis mogelijk een genetische component heeft. Genetica alleen bepaalt echter niet of iemand wel of niet een sociopaat zal worden.

Omgevingsfactoren: Ervaringen uit de kindertijd kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van sociopathie. Kinderen die worden blootgesteld aan geweld, misbruik of verwaarlozing hebben bijvoorbeeld een grotere kans sociopathische eigenschappen te ontwikkelen.

Psychologische factoren: Bepaalde persoonlijkheidskenmerken, zoals impulsiviteit, gebrek aan empathie en agressie, kunnen ook bijdragen aan de ontwikkeling van sociopathie.

Het is belangrijk op te merken dat sociopathie niet hetzelfde is als psychopathie. Hoewel beide stoornissen enkele kenmerken gemeen hebben, zoals een gebrek aan empathie en antisociaal gedrag, wordt sociopathie over het algemeen als minder ernstig beschouwd dan psychopathie. Sociopaten kunnen mogelijk nog steeds relaties onderhouden en functioneren in de samenleving, terwijl psychopaten doorgaans antisociaal en impulsiever zijn.

Behandeling voor sociopathie is moeilijk, maar niet onmogelijk. Therapeuten gebruiken doorgaans een combinatie van psychotherapie en medicatie om sociopaten te helpen hun gedrag onder controle te krijgen en empathie voor anderen te ontwikkelen.