Corneadystrofie is een aandoening waarbij sprake is van abnormale weefselgroei op het hoornvlies, het heldere voorste deel van het oog dat de pupil en iris bedekt. Er zijn veel verschillende soorten corneadystrofieën, elk met zijn eigen specifieke kenmerken en symptomen. Enkele van de meest voorkomende soorten corneadystrofieën zijn:

* Fuchs-dystrofie is het meest voorkomende type corneadystrofie. Het treft meestal mensen ouder dan 50 jaar en wordt gekenmerkt door kleine, witte of grijze afzettingen op het hoornvlies. Deze afzettingen kunnen verblinding, halo's en wazig zicht veroorzaken.

* Kaart-punt-vingerafdrukdystrofie is een ander veel voorkomend type corneadystrofie. Het wordt gekenmerkt door kleine, zwarte of bruine vlekken op het hoornvlies die op een kaart of vingerafdruk lijken. Deze vlekken kunnen verblinding, halo's en wazig zicht veroorzaken.

* Roosterdystrofie is een zeldzame vorm van corneadystrofie die wordt gekenmerkt door een roosterachtig patroon van witte of grijze lijnen op het hoornvlies. Deze lijnen kunnen verblinding, halo's en wazig zicht veroorzaken.

* Granulaire dystrofie is een zeldzame vorm van corneadystrofie die wordt gekenmerkt door kleine, witte of grijze bultjes op het hoornvlies. Deze hobbels kunnen verblinding, halo's en wazig zicht veroorzaken.

Hoornvliesdystrofieën kunnen in ernst variëren van mild tot ernstig. In sommige gevallen kunnen corneadystrofieën leiden tot verlies van gezichtsvermogen. De behandeling van corneadystrofieën hangt af van het type en de ernst van de aandoening. In sommige gevallen is geen behandeling nodig. In andere gevallen kan de behandeling het volgende omvatten:

* Kunstmatige tranen om droogheid en irritatie te verlichten

* Oogdruppels om ontstekingen te verminderen

* Hoornvliestransplantatie om het beschadigde hoornvlies te vervangen door een gezond donorhoornvlies

Hoornvliesdystrofieën zijn vaak progressief, wat betekent dat ze na verloop van tijd erger kunnen worden. Regelmatige oogonderzoeken zijn belangrijk voor het monitoren van de toestand en het detecteren van eventuele veranderingen in het gezichtsvermogen.