Er zijn verschillende soorten EGFR-mutaties bij longkanker, en hier zijn enkele veel voorkomende:

Exon 19-verwijderingen: Dit zijn de meest voorkomende EGFR-mutaties bij longkanker. Ze omvatten de verwijdering van een klein deel van het EGFR-gen in exon 19, wat leidt tot de productie van een afgeknot EGFR-eiwit dat constitutief actief is.

L858R-puntmutatie: Dit is een andere veel voorkomende EGFR-mutatie, die voorkomt in exon 21 van het EGFR-gen. Het gaat om een ​​enkele nucleotideverandering die resulteert in de vervanging van leucine door arginine op positie 858 van het EGFR-eiwit. Deze mutatie leidt ook tot constitutieve activering van EGFR.

T790M puntmutatie: De T790M-mutatie komt voor in exon 20 van het EGFR-gen en wordt vaak verkregen als een resistentiemechanisme tegen EGFR-tyrosinekinaseremmers (TKI's) van de eerste generatie, zoals gefitinib (Iressa) of erlotinib (Tarceva). Het leidt tot een threonine-naar-methionine-substitutie op positie 790 van het EGFR-eiwit, waardoor de bindingsaffiniteit van TKI's voor de EGFR wordt verminderd en de kankercellen de remming kunnen omzeilen.

Andere Exon 20-inserties: Naast de T790M-mutatie zijn er andere, minder vaak voorkomende exon 20-inserties die ook resistentie tegen EGFR-TKI's kunnen veroorzaken. Deze inserties omvatten doorgaans de insertie van een of meer aminozuren in het EGFR-eiwit, wat leidt tot conformationele veranderingen die de TKI-binding beïnvloeden.

Exon 21 L861Q puntmutatie: Deze mutatie komt minder vaak voor dan exon 19-deleties of L858R-puntmutaties, maar kan ook leiden tot EGFR-activering en de ontwikkeling van longkanker. Het gaat om een ​​enkele nucleotideverandering die resulteert in de vervanging van leucine door glutamine op positie 861 van het EGFR-eiwit.

Het is belangrijk op te merken dat de aanwezigheid van specifieke EGFR-mutaties gevolgen kan hebben voor behandelbeslissingen bij longkanker, aangezien gerichte therapieën bekend als EGFR TKI's beschikbaar zijn om de activiteit van gemuteerde EGFR te remmen en mogelijk de tumorgroei te vertragen. Het type EGFR-mutatie kan ook van invloed zijn op de keuze voor een specifieke TKI en de waarschijnlijkheid dat er in de loop van de tijd resistentie tegen de behandeling ontstaat.