Mononucleosis, gewoonlijk 'Mono' of 'Infectieuze mononucleosis' genoemd, wordt doorgaans gediagnosticeerd op basis van een combinatie van symptomen, bevindingen van lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests. Hier ziet u hoe mononucleosis wordt gediagnosticeerd:

1. Symptomen: De zorgverlener zal vragen naar uw symptomen, waaronder koorts, keelpijn, gezwollen klieren, vermoeidheid, spierpijn, huiduitslag en eventuele ongewone symptomen die u ervaart.

2. Lichamelijk onderzoek: De arts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te zoeken naar tekenen van mononucleosis, zoals gezwollen lymfeklieren, vooral aan de achterkant van de nek, en gezwollen amandelen met witte of gele vlekken (exsudaten).

3. Bloedonderzoek:

- Monospot-test: Dit is een sneltest die antilichamen kan detecteren tegen het Epstein-Barr-virus (EBV), dat de meeste gevallen van infectieuze mononucleosis veroorzaakt. Het is een eenvoudige bloedtest die snel resultaat oplevert en kan duiden op een actieve infectie.

- Heterofiele antilichaamtest: Deze test controleert op de aanwezigheid van heterofiele antilichamen, die door het lichaam worden aangemaakt als reactie op een EBV-infectie. Hoewel niet zo specifiek als de monospot-test, kan deze ook een snelle diagnose opleveren.

- Volledig bloedbeeld (CBC): Deze test biedt een gedetailleerde analyse van bloedcellen. Bij mononucleosis is er vaak een toename van atypische lymfocyten, een type witte bloedcel dat er onder een microscoop anders uitziet dan normale lymfocyten.

4. Aanvullende tests:

- EBV-specifieke antilichaamtests: Deze tests detecteren specifieke antilichamen tegen EBV, waaronder IgM- en IgG-antilichamen. Ze kunnen een actieve EBV-infectie of eerdere blootstelling bevestigen.

- EBV DNA-test: Deze test detecteert de aanwezigheid van EBV-DNA in het bloed of speeksel, wat een actieve infectie kan bevestigen.

- Beeldonderzoek: In sommige gevallen kunnen beeldvormende onderzoeken, zoals een echografie van de buik, worden aanbevolen om te controleren op gezwollen milt, wat soms wordt waargenomen bij mononucleosis.

Door rekening te houden met de symptomen, bevindingen van lichamelijk onderzoek en laboratoriumtestresultaten, kan de zorgverlener een nauwkeurige diagnose van mononucleosis stellen. Het is belangrijk om een ​​arts te raadplegen als u vermoedt dat u mono heeft, zodat u de juiste diagnose kunt krijgen, advies kunt krijgen over het beheersen van de symptomen en advies kunt krijgen over het voorkomen van complicaties.