Het gedragsperspectief van eetstoornissen richt zich op de rol van leer- en omgevingsfactoren bij het ontstaan ​​en in stand houden van eetstoornissen. Volgens dit perspectief zijn eetstoornissen aangeleerd gedrag dat wordt versterkt door omgevingsfactoren. Een persoon met een eetstoornis kan bijvoorbeeld leren zijn voedselinname te beperken om af te vallen, en dit gedrag kan worden versterkt door positieve feedback van anderen of door een gevoel van controle.

Het gedragsperspectief is gebruikt om een ​​aantal effectieve behandelingen voor eetstoornissen te ontwikkelen, zoals cognitieve gedragstherapie (CGT). CBT helpt mensen met een eetstoornis de negatieve gedachten en gedragingen die bijdragen aan hun stoornis te identificeren en te veranderen.

Enkele van de belangrijkste principes van het gedragsperspectief op eetstoornissen zijn:

* Eetstoornissen zijn aangeleerd gedrag. Dit betekent dat ze niet worden veroorzaakt door iemands persoonlijkheid of genetica, maar eerder door zijn ervaringen en omgeving.

* Omgevingsfactoren kunnen een rol spelen bij het ontstaan ​​en in stand houden van eetstoornissen. Deze factoren kunnen onder meer de gezinsdynamiek, sociale druk en culturele idealen zijn.

* Eetstoornissen kunnen worden behandeld door het gedrag van de persoon te veranderen. Dit kan door middel van therapie, medicatie of een combinatie van beide.

Het gedragsperspectief is bekritiseerd omdat het te simplistisch is en omdat het de rol van biologische factoren bij eetstoornissen negeert. Het wordt echter ook geprezen om zijn effectiviteit bij de behandeling van eetstoornissen.

Hier zijn enkele voorbeelden van hoe het gedragsperspectief verschillende soorten eetstoornissen zou kunnen verklaren:

* Anorexia nervosa kan worden verklaard als aangeleerd gedrag dat wordt versterkt door positieve feedback van anderen of door een gevoel van controle.

* Bolimia nervosa kan worden verklaard als aangeleerd gedrag dat wordt versterkt door de opluchting die voortkomt uit het purgeren na een eetbui.

* Binge-eetstoornis kan worden verklaard als aangeleerd gedrag dat wordt versterkt door het plezier van eten en door de opluchting die voortkomt uit een vol gevoel.

Het gedragsperspectief kan mensen met een eetstoornis helpen de oorzaken van hun stoornis te begrijpen en gezonde coping-mechanismen te ontwikkelen. Door de negatieve gedachten en gedragingen die bijdragen aan hun stoornis te veranderen, kunnen mensen met een eetstoornis herstellen en een gezond, vervullend leven leiden.