Eetstoornissen worden geclassificeerd als mentale en emotionele problemen in plaats van als fysieke problemen, omdat ze geworteld zijn in psychologische factoren en diepere verbindingen hebben met onderliggende psychische problemen en geestelijke gezondheidsproblemen. Hoewel eetstoornissen zich kunnen manifesteren als fysieke symptomen, zoals gewichtsverlies, ondervoeding of andere gezondheidsproblemen, zijn de grondoorzaken geworteld in emotionele, psychologische en gedragspatronen.

Deze stoornissen omvatten stoornissen in het eetgedrag en een preoccupatie met voedsel, gewicht en lichaamsbeeld. Ze komen vaak samen voor met andere geestelijke gezondheidsproblemen, zoals angst, depressie, obsessief-compulsieve stoornis (OCS) en lichaamsdysmorfe stoornis.

Mensen met een eetstoornis kunnen een verstoorde lichaamsperceptie hebben, waardoor ze zichzelf als overgewicht beschouwen, zelfs als ze ondergewicht hebben. Ze kunnen zich bezighouden met restrictief eten, overmatige lichaamsbeweging of zuiveringsgedrag om hun gewicht en uiterlijk onder controle te houden. Dit gedrag is niet alleen een kwestie van persoonlijke keuze of gebrek aan wilskracht, maar eerder symptomen van een onderliggende psychische stoornis.

Behandeling voor eetstoornissen omvat doorgaans een combinatie van psychotherapie, medische zorg en voedingsadvies. De nadruk ligt op het aanpakken van de psychologische en emotionele problemen die bijdragen aan de stoornis, evenals het beheersen van eventuele lichamelijke gezondheidscomplicaties.

Het beschouwen van eetstoornissen als mentale en emotionele problemen maakt een alomvattende en geïndividualiseerde benadering van de behandeling mogelijk, waarbij de grondoorzaken van de stoornis worden aangepakt en herstel en welzijn op lange termijn voor de getroffenen wordt bevorderd.