Braken is een complex reflexmechanisme waarbij gecoördineerde samentrekkingen van de buikspieren en het middenrif betrokken zijn, waardoor de inhoud van de maag en soms de dunne darm via de mond wordt afgevoerd. De beweging van voedsel in de tegenovergestelde richting is te wijten aan verschillende factoren:

1. Spiersamentrekkingen :Tijdens het braken trekken de buikspieren en het middenrif krachtig samen om de intra-abdominale druk te verhogen. Deze druk duwt de inhoud van de maag naar boven en heft de normale neerwaartse stroom van voedsel door het spijsverteringsstelsel op.

2. Ontspanning van de slokdarmsfincter :De onderste slokdarmsfincter (LES) is een spierklep die zich op de kruising van de slokdarm en de maag bevindt. Normaal gesproken blijft het gesloten om het terugstromen van de maaginhoud te voorkomen. Tijdens het braken ontspant de LES zodat de maaginhoud terug de slokdarm in kan stromen.

3. Antiperistaltische bewegingen :Peristaltiek verwijst naar de gecoördineerde spiersamentrekkingen die voedsel door het spijsverteringskanaal voortstuwen. Tijdens het braken treden in plaats daarvan antiperistaltische samentrekkingen op, waardoor de spieren van de slokdarm in omgekeerde richting samentrekken, waardoor het voedsel terug naar de mond wordt geduwd.

4. Gastro-oesofageale reflux :Terwijl de maaginhoud terug in de slokdarm wordt gedrukt, kan deze in de keelholte terechtkomen, wat de achterkant van de keel is. Dit kan de kokhalsreflex activeren, wat leidt tot verdere uitzetting van de inhoud via de mond.

Het is belangrijk op te merken dat braken vaak een beschermend mechanisme is om schadelijke stoffen of overtollige maaginhoud te verdrijven. Vaak of ernstig braken kan echter leiden tot uitdroging, verstoorde elektrolytenbalans en andere gezondheidsproblemen en moet door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg worden aangepakt.