De broodjestest

De Bun-test, ook bekend als de Bun-Crossed Sign-test, is een klinisch onderzoek dat wordt gebruikt om de integriteit van de laterale femorale huidzenuw (LFCN) te beoordelen. De LFCN zorgt voor sensorische innervatie van het anterolaterale aspect van de dij.

Procedure

De patiënt wordt gevraagd in rugligging te gaan liggen met de knie gestrekt en de voet naar buiten gedraaid. Vervolgens knijpt de onderzoeker de huid lichtjes over het anterolaterale dijbeen, net onder het liesbandje. Als de patiënt de knel voelt, is de test negatief en functioneert de LFCN naar behoren. Als de patiënt de knel niet voelt, is de test positief en kan de LFCN beschadigd raken.

Indicaties

De Bun-test wordt vaak uitgevoerd om patiënten met vermoedelijke LFCN-verlamming te evalueren. LFCN-verlamming kan optreden als gevolg van een trauma, een operatie of andere medische aandoeningen. Symptomen van LFCN-verlamming zijn onder meer gevoelloosheid of tintelingen in de anterolaterale dij, moeite met het waarnemen van lichte aanraking en moeite met lopen.

Interpretatie

Een positieve Bun-test geeft aan dat de LFCN niet goed functioneert. Een negatieve Bun-test sluit LFCN-verlamming echter niet noodzakelijkerwijs uit. Andere tests, zoals elektromyografie (EMG) en zenuwgeleidingsonderzoeken (NCS), kunnen nodig zijn om LFCN-verlamming definitief te diagnosticeren.

Behandeling

De behandeling van LFCN-verlamming hangt af van de onderliggende oorzaak. In sommige gevallen kan een conservatieve behandeling zoals rust, ijs en pijnstillers voldoende zijn. In andere gevallen kan een operatie nodig zijn om de beschadigde zenuw te herstellen. De prognose voor LFCN-verlamming is variabel, maar de meeste patiënten herstellen uiteindelijk volledig.