De wet van verslaving , ook bekend als de wet van Terry stelt dat _"alle drugs kunnen leiden tot dwangmatig gebruik ondanks pogingen om de consumptie ervan te stoppen, en dat herhaald gebruik ervan tot gevolg heeft dat er tolerantie ontstaat"_.

- De wet benadrukt verschillende belangrijke aspecten van verslaving:

a.) Dwangmatig gebruik: Deze wet benadrukt dat bepaalde medicijnen het potentieel hebben om dwangmatig of ongecontroleerd drugszoekgedrag te veroorzaken, zelfs als een individu probeert te stoppen met het gebruik ervan.

b.) Herhaald gebruik: Het suggereert dat herhaalde blootstelling aan stoffen, vooral verslavende drugs, na verloop van tijd de neiging heeft om grotere niveaus van fysieke afhankelijkheid te veroorzaken en een behoefte aan hogere doses om hetzelfde te bereiken.

effecten.

c.) Tolerantie vergroten: Naarmate het drugsgebruik voortduurt, ontwikkelt zich een fenomeen dat bekend staat als ‘tolerantie’. Na verloop van tijd leidt regelmatige inname van middelen ertoe dat het lichaam zich aanpast aan de stof, wat resulteert in de behoefte aan hogere doses om dezelfde gewenste effecten te bereiken.

d.) Intrekking: Chronisch gebruik van de meeste verslavende stoffen kan leiden tot fysieke en psychologische afhankelijkheid. Plotseling stoppen of een aanzienlijke vermindering van de inname kan onaangename en schadelijke ontwenningsverschijnselen veroorzaken, waardoor het dwangmatig drugsgebruik wordt versterkt en wordt bijgedragen aan de chronische aard van verslaving.

Het is belangrijk op te merken dat 'verslaving', en vooral de term 'de wet van de verslaving', controversieel is binnen het veld van de psychiatrie, waarbij meerdere modellen en factoren een rol spelen die drugs- en gedragsverslavingen bepalen.