De impact van alcohol op de middenhersenen beïnvloedt voornamelijk twee cruciale structuren:de substantia nigra pars compacta (SNpc) en het ventrale tegmentale gebied (VTA). Hier is een overzicht van de effecten:

1.Substantia Nigra Pars Compacta (SNpc):

- Dopamineproductie: De SNpc speelt een cruciale rol bij het produceren en vrijgeven van dopamine, een neurotransmitter die geassocieerd wordt met beloning, plezier en motivatie.

- Het effect van alcohol: Chronisch alcoholgebruik verstoort de dopamineproductie en -signalering binnen de SNpc. In eerste instantie kan alcohol leiden tot een verhoging van het dopaminegehalte, wat bijdraagt ​​aan de plezierige sensaties die tijdens het drinken worden ervaren. Langdurig gebruik kan echter resulteren in een verminderde productie van dopamine, wat leidt tot een verminderd vermogen om genot uit andere bronnen te ervaren.

- Alcoholzoekend gedrag: Ontregelde dopaminesignalering in de SNpc kan dwangmatig alcoholzoekgedrag veroorzaken. Alcohol verandert het beloningscircuit, waardoor mensen eerder geneigd zijn naar alcohol te zoeken als middel om het dopaminegehalte te herstellen en de gewenste plezierige toestand te bereiken.

2.Ventraal tegmentaal gebied (VTA):

- Beloningstraject: De VTA fungeert als een belangrijk knooppunt in het beloningstraject van de hersenen. Het geeft dopamine vrij in verschillende gebieden van de voorhersenen, waaronder de nucleus accumbens, waardoor gevoelens van plezier en beloning ontstaan.

- Het effect van alcohol: Alcohol stimuleert de afgifte van dopamine in de VTA, waardoor een aangenaam gevoel ontstaat en de alcoholconsumptie wordt versterkt. Overmatig en langdurig alcoholgebruik kan echter leiden tot veranderingen in de gevoeligheid en functie van dopamine-neuronen in de VTA.

- Verlies van controle: Naarmate het alcoholgebruik aanhoudt, wordt het vermogen van de hersenen om de dopaminesignalering te reguleren verminderd. Deze verstoring brengt het vermogen van de hersenen om de alcoholinname onder controle te houden en te beperken in gevaar, wat bijdraagt ​​aan de ontwikkeling van verslaving en een verlies van controle over het drinken.

- Alcoholafhankelijkheid: Chronisch alcoholgebruik beïnvloedt de balans tussen prikkelende en remmende neurotransmissie in de VTA, wat leidt tot een verhoogde reactie op alcohol en een verminderde reactie op natuurlijke beloningen. Deze onbalans draagt ​​bij aan de afhankelijkheid van alcohol voor het ervaren van plezier en bevrediging.

- Ontwenningsverschijnselen: Abrupt stoppen of verminderen van de alcoholinname na chronisch gebruik kan leiden tot ontwenningsverschijnselen. De VTA is betrokken bij het bemiddelen van deze symptomen, zoals angst, slapeloosheid, trillingen en een intens verlangen naar alcohol.

Samenvattend beïnvloedt alcohol de middenhersenen door de dopaminesignalering in de substantia nigra pars compacta (SNpc) en het ventrale tegmentale gebied (VTA) te veranderen. Deze effecten dragen bij aan de ontwikkeling van alcoholafhankelijkheid, dwangmatig alcoholzoekgedrag en het verlies van controle over alcoholgebruik. Het begrijpen van deze neurobiologische mechanismen is cruciaal bij het bestuderen van het verslavingsproces en het ontwikkelen van effectieve behandelingen voor alcoholgebruiksstoornissen.