Het misbruik van drugs wordt beschouwd als het zelf toedienen van een stof op een manier die strijdig is met medische protocol of maatschappelijke normen . Er zijn een groot aantal redenen waarom iemand ervoor kiest om te nemen en misbruik van drugs : genetische neiging , fysiologische motieven , coping-mechanismen voor emotionele of lichamelijke pijn , sociale acceptatie, etc. Het verkennen van een aantal van deze redenen zal een deel van de persoonlijke psychodynamica van drugsmisbruik onthullen . Positieve Pleasure

Verdovende middelen creëren goede gevoelens . Er is de eerste euforische gevoel dat wordt geleverd met het nemen van de drug, en dan is er de secundaire effect in verband met de aard van de drug wordt gebruikt . Als het een stimulerend middel ( methamfetamine , cocaïne ) , wordt de eerste euforie , gevolgd door opgeblazen gevoel van zelfvertrouwen en overvloedige energie ; als het een kalmeringsmiddel ( opiaten , heroïne ) , dan is de eerste euforie wordt gevolgd door tevredenheid en ontspanning . Deze euforische eigenschappen en fysiologische effecten zijn gezamenlijk bekend als de "rush . "
Beloningscentrum

De rush afgeleid van het misbruik van psychofarmaca is neurochemisch wijten aan de drugs " stimulatie van de hersenen plezier beloningsweg ( PRP ) , die bestaat uit het ventrale tegmentale gebied , de nucleus accumbens en prefrontale cortex . Centraal in deze route de neurotransmitter dopamine , die helpt bij de productie en regulering van plezier . Hoewel elke psychotrope stof heeft een ander effect op de PRP , ze handelen om het te stimuleren ; en wanneer de PRP wordt gestimuleerd , de afgifte van dopamine spontaan verhoogd . Het resultaat van deze verhoogde concentratie dopamine is een momentopname , maar onverdiende , psychologische beloning gemanifesteerd in dat haasten gevoel van zelfvoldoening , verwennerij en opgeblazen ego . Bijgevolg , wanneer de psychologische beloning wordt ervaren , de hersenen is aangesloten op een zodanige manier dat het wil dat de beloning weer nastreven .
Bescherming

Het gebruik van geneesmiddelen geassocieerd met een psychologische behoefte aan bescherming tegen een soort persoonlijke kwestie geacht onhandelbaar . Zoals aangetoond in het National Institute of Publication Druggebruik op Theories on Drug Abuse , kan het gebruik van drugs als een beveiligingssysteem correlaties te maken tussen soorten drugs en ​​beschermende behoeften . Verdovende en hypnotische drugs worden meestal gebruikt om woede, jaloezie en beschamende gevoelens , evenals de angst die zich ontwikkelt naast deze emoties te beheersen . Stimulerende middelen worden meestal ingezet om gevoelens van zwakte , ontoereikendheid en depressie tegen te gaan . Psychedelica ( hallucinogenen ) worden gebruikt om verveling , ontgoocheling en desillusie bestrijden. Alcohol wordt ingezet tegen eenzaamheid , schuld en zelfverwijt .
Angsten

Angst is een algemene psychologische en fysiologische aandoening wordt gekenmerkt door onaangename gevoelens van angst , zorgen en onrust . Angst wordt niet veroorzaakt door een enkele dreigende ontmoeting ; het is niet een strijd /vlucht reactie op gevaar opleveren . In plaats daarvan , angst ontstaat als gevolg van een gepercipieerde gevaren of conflicten , die onvermijdelijk of oncontroleerbaar zijn . Angst wordt universeel ervaren , maar de mate waarin het wordt ervaren en de percepties waarop het is gebaseerd, zijn voor iedereen verschillend. Voor personen die hun angsten te interpreteren onverbiddelijk , onveranderlijk en niet te onderdrukken zijn, of het gevoel dat ze machteloos om hun bronnen van angst te verminderen of te elimineren , drugsmisbruik biedt een psychologische versie - een cognitieve vertekening van de werkelijkheid die de gebruiker geeft het middel om de ervaring van angst .
Dwang

dwangmatig drugsgebruik , een bepalende voorwaarde van drugsverslaving , is dat die wordt gekenmerkt door een aanzienlijke subjectieve psychologische noodzaak om te vertrouwen op en misbruik psychotrope stoffen , ondanks de gevolgen (fysiek, juridisch etc. ) dat een dergelijk misbruik kan hebben . Dwangmatige drugsgebruik is moeiteloos , gebonden aan stimuli , moeilijk te controleren en schijnbaar buiten de gereglementeerde als het bewustzijn van de gebruiker. Dit gedrag , blijkt uit onderzoek gepubliceerd in het Journal of Psychopharmacology ( 1998 ) , is gestereotypeerd als gedreven door een psychologisch verlangen naar de stof . Het onderzoek suggereert , subsidiair , dat de psychologische impuls achter dwangmatige drugsgebruik kan worden uitgelegd als een manifestatie van automatisme : . Een geautomatiseerde uitvoering van motorische vaardigheden en cognitieve vaardigheden die zich ontwikkelt als gevolg van herhaalde oefening