Bij radiocommunicatie verwijst blinde ontvangst naar het vermogen van een ontvanger om gegevens uit een uitzending te herstellen zonder voorafgaande kennis van de kenmerken van het zendende station, zoals het modulatie- of coderingsschema ervan. Dit vereist dat de ontvanger intelligente signaalverwerkingsalgoritmen en patroonherkenningstechnieken gebruikt om deze parameters uit het ontvangen signaal af te leiden. Blinde ontvangstmethoden worden vaak gebruikt in contexten zoals het onderscheppen en veiligheidsanalyse van draadloze communicatie, waarbij de ontvanger de taak kan krijgen om informatie te begrijpen en te extraheren uit voorheen onbekende signalen.