De pupil is de zwarte ronde opening in het midden van het oog waardoor licht het oog kan binnendringen. Het wordt gecontroleerd door de iris, het gekleurde deel van het oog. De pupil verwijdt (wordt groter) bij weinig licht om meer licht in het oog te laten komen, en vernauwt (wordt kleiner) bij fel licht om het netvlies tegen beschadiging te beschermen.

De pupil is erg gevoelig voor veranderingen in het lichtniveau, omdat hij wordt bestuurd door het autonome zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor het reguleren van onwillekeurige lichaamsfuncties. Het autonome zenuwstelsel houdt voortdurend de omgeving in de gaten en past de pupilgrootte dienovereenkomstig aan.

Wanneer de lichtniveaus laag zijn, stuurt het autonome zenuwstelsel signalen naar de iris om de pupil te verwijden. Hierdoor komt er meer licht in het oog, waardoor we beter kunnen zien bij weinig licht. Wanneer de lichtniveaus hoog zijn, stuurt het autonome zenuwstelsel signalen naar de iris om de pupil te vernauwen. Dit beschermt het netvlies tegen schade door de hoeveelheid licht die het oog binnenkomt te verminderen.

De leerling is ook gevoelig voor andere prikkels, zoals drugs, alcohol en bepaalde medische aandoeningen. Sommige drugs, zoals marihuana en cocaïne, kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat de pupillen verwijden. Alcohol kan er ook voor zorgen dat de pupillen verwijden, maar dit effect is meestal tijdelijk. Bepaalde medische aandoeningen, zoals het Horner-syndroom en de tonische pupil van Adie, kunnen er ook voor zorgen dat de pupillen verwijd of vernauwd raken.