De term "doofstom" is een verouderde en aanstootgevende manier om te verwijzen naar mensen die doof zijn. De voorkeurstermen zijn ‘doof’ of ‘slechthorend’.

Doofheid verwijst naar een geheel of gedeeltelijk gehoorverlies, terwijl stomheid verwijst naar het onvermogen om te spreken. Doofheid kan worden veroorzaakt door verschillende factoren, waaronder genetica, prenatale omstandigheden, infectie, letsel en veroudering. Domheid kan door verschillende factoren worden veroorzaakt, waaronder neurologische aandoeningen, structurele afwijkingen en bepaalde medische aandoeningen.

In veel gevallen kunnen doofheid en stomheid met succes worden beheerd of behandeld. Hoortoestellen, cochleaire implantaten en andere apparaten kunnen mensen met gehoorverlies helpen communiceren en functioneren in het dagelijks leven. Logopedie en andere interventies kunnen mensen met spraakstoornissen helpen de vaardigheden te ontwikkelen die ze nodig hebben om effectief te communiceren.

Het is belangrijk om te onthouden dat doofheid en stomheid geen ziekten of handicaps zijn. Het zijn gewoon verschillende manieren om de wereld te ervaren. Mensen die doof of slechthorend zijn, mogen niet medelijden krijgen of buitengesloten worden. Zij moeten met hetzelfde respect en dezelfde waardigheid worden behandeld als ieder ander.