? Elisabeth Kübler - Ross , MD , wordt algemeen erkend als de belangrijkste autoriteit op het gebied van dood en sterven . Haar boek , "On Death and Dying , " is een klassieker en verplichte lectuur in vele medische en verpleegkundige en graduate schools van de psychologie, psychiatrie en de theologie . Daarin beschrijft ze vijf stadia van rouw : ontkenning, woede , onderhandelen, depressie en acceptatie . Ontkenning

Ontkenning is de eerste van Kübler - Ross ' vijf stadia van rouw . Het is de bewuste of onbewuste weigering om de realiteit van het sterven of de dood te accepteren . Ontkenning is een natuurlijk afweermechanisme om te gaan met de schok van een traumatische verandering . In deze fase , de wereld is overweldigend en zinloos . Sommigen kunnen vast komen te zitten in dit stadium niet doorstromen naar de andere stadia lang . Denial helpt mensen tempo hun gevoelens van verdriet . Volgens Kübler - Ross , het is manier om te laten in slechts zoveel als een persoon kan omgaan met de natuur . Zoals ontkenning vervaagt , de gevoelens die aanleiding geven tot het oppervlak werden geweigerd .
Anger

Kübler - Ross beweert dat woede is een noodzakelijke volgende stap in het genezingsproces . In deze tweede fase van verdriet , woede kent geen grenzen . Een persoon wordt boos op zichzelf , met de persoon die sterft , met artsen , met familie , met het leven , met de natuur en met God . Onder deze woede is pijn , dat is de reden waarom de woede in rouw wordt gevreesd en vaak niet onder ogen gezien of geuit . Kübler - Ross zegt dat alleen als het wordt uitgedrukt kan het uitgegroeid tot een anker of tijdelijke structuur vast te klampen aan in het niets van het verlies. Ook boosheid geeft een persoon de kracht om verder te gaan met het genezingsproces.
Afdingen

Afdingen is het stadium waarin een rouwende persoon zich voorstelt dat een tijdelijke wapenstilstand kan worden bereikt , waarin de realiteit van het sterven of de dood kan worden teruggedraaid . Als gevolg van een intens verlangen om het leven terug te keren naar de manier waarop het vroeger was, wordt de rouwende persoon verloren in een reeks van "what if 's " en " al was het maar is . " Gekoppeld aan dit is onderhandelen met het verlies door te beloven om anders of meer serieus gedragen. De persoon die treurt vast blijft zitten in het verleden terwijl het proberen om een manier rond of uit het verlies te onderhandelen.
Depressie

In deze fase , de benadeelde wordt geworpen in het heden. De deprimerende verdriet is diep gevoeld en lijkt alsof het voor altijd zal duren. De persoon die rouwt zich terugtrekt uit het leven en stoofschotels in een mist van intens verdriet , af of het leven de moeite waard is er aan de hand alleen, zonder de verloren geliefde. Hoe moeilijk dit stadium is , is het noodzakelijk , volgens Kübler - Ross , in het omgaan met verdriet .
Acceptance

Acceptatie , de laatste fase van rouw , voelt zich niet het OK is om zonder de geliefde. Het is daarentegen tenslotte die in de huidige realiteit en accepteren als de permanente realiteit . Onthechting en emotionele objectiviteit zijn kenmerkend voor deze fase . Acceptatie is de aanpassing aan de radicale verandering in levensomstandigheden . Als deze fase voltooid is , de benadeelde persoon voelt zich weer tot leven , bereid om weer verder te gaan met het leven en in staat van gevoel vreugde .