Het verlies van een dierbare tranen een gat in de emotionele structuur van de achterblijvers . In het begin van de nasleep van een verlies , kan dat emotionele breuk voelen als een gapende wond . Woorden zoals " herstel " missen het punt - na een sterfgeval , is er geen weg terug naar een pre - verlies gemoedstoestand. Maar mensen kunnen het reine komen met verdriet . In haar klassieke studie , psychiater en psychoanalyticus Elizabeth Kubler - Ross gesuggereerd dat rouw omvat vijf processen : ontkenning, woede , onderhandelen, depressie en acceptatie . Instructies
1

Begin door te erkennen dat ontkenning werkt als een beschermend mechanisme , het afschermen van de rouwende persoon uit de volledige emotionele impact van haar verlies ( of verwachte verlies ) in een tijd van maximaal kwetsbaarheid . Niemand mag zich in elkaar slaan voor het tijdelijk vaststelling van een staat van ontkenning na een sterfgeval . Typisch, het schopt in automatisch , in de vorm van veronderstellingen dat de vermiste persoon in leven blijft of zal na een afwezigheid terug te komen , alsof er niets traumatisch gebeurd . Ontkenning wordt pas problematisch als iemand komt te zitten in het, hardnekkig weigeren alle erkenning van de pijnlijke realiteit gedurende weken en maanden . Kopen van 2

Verwachten dat de opkomst van woede . Kubler - Ross ontdekt dat wanneer ontkenning verzwakt , woede vindt vaak haar plaats : woede die een dierbare heeft geleden , dat het verlies was onrechtvaardig , zelfs woede tegen het zelf. Mensen voelen zich vaak woede naar zichzelf en anderen voor het niet hebben genoeg gedaan , voor het niet voorkomen van verlies , voor het niet 'sparen' de overleden persoon , hoe onrealistisch en irrationeel deze zelf - kritiek werkelijk zijn. Accepteer dat woede maakt deel uit van het rouwproces en zoals met alle beschreven door Kubler - Ross stadia , wordt pas pathologisch als het chronisch wordt .

Voel je niet 3 onnodig verstoord door de opkomst van wanhopige pogingen om te onderhandelen over een " magische " deal . Meer algemeen , deze fase van verdriet - " onderhandeling " zoals Kubler - Ross beschrijft - zich vóór een verlies , bijvoorbeeld tijdens de eindfase van een terminale ziekte . Het kan de vorm van middelen nemen om artsen om " gewoon blijven ze doorgaan tot na Kerstmis , " of gebeden zoals " Laat hem zijn verjaardag . " Veel mensen ervaren dit als ze wanhopig proberen om het onvermijdelijke te voorkomen. Het kan ook volgen een verlies - bijvoorbeeld in het bidden te dromen over de overledenen of hun geest te zien
4

Poging dragen veranderende emotionele toestanden als ze aankomen zonder paniek . . Kubler - Ross ontdekt dat na woede en onderhandelen, veel mensen bezwijken voor diep verdriet , de uiteindelijke diepte van verdriet . Dit vormt een niet - pathologische vorm van depressie , een noodzakelijke en potentieel helende verdriet dat de volledige emotionele erkenning van het verlies markeert . Sigmund Freud waarschuwde dat het verdriet van treurige droefheid zou echter muteren in melancholie . Hier lijkt de rouwende persoon chronisch verbruikt door verscheurende zelfverwijten . Freud toonde aan dat melancholie betrokken identificeren met de verloren persoon in plaats van loslaten . Zelfverwijten waren eigenlijk gericht op de verlaten figuur, nu in de geest geïnstalleerd als onderdeel van het zelf .
5

Give " toestemming " om het verlies . Kubler - Ross noemde dit het stadium " acceptatie " , waarin de werkelijkheid niet meer aan met weerstand en afwijzing. De psychoanalyticus Darian Leader ( een volgeling van een van de meest innovatieve opvolgers van Freud , Jacques Lacan ) betoogt overtuigend dat de acceptatie komt slechts een keer de rouwende persoon actief instemt met het verlies. Wanneer een persoon echt kan zeggen : "Ja , ik weet dat ik moet laten gaan " - een staat die alleen mogelijk maanden of zelfs jaren kan worden na een verlies - echte acceptatie vervangt ontkenning , woede, onderhandelen en depressie als de dominante emotie < . br >