Er zijn vijf stadia van de behandeling van rouw , ontkenning en isolatie , woede, onderhandelen , depressie en acceptatie , niet noodzakelijk in die volgorde . Ieder mens worstelt door de fasen verloopt in zijn eigen tempo . Geen vaste limieten zijn beschikbaar voor de etappes , verdriet , en het hanteren van verdriet , neemt verschillende vormen en verschillende perioden voor elk individu. De etappes zelf , echter , zijn universeel en ervaren door mensen van alle levensstijlen en in elke cultuur . Ontkenning en Isolatie

Gewoonlijk is de eerste reactie op verdriet , hetzij ten gevolge van dood of nieuws van een terminale ziekte , in de vorm van ontkenning , niet te geloven iemand daadwerkelijk gestorven , bijvoorbeeld in geval van een geïnde lichaam in een verdrinking of brand . In geval van ziekte , ontkenning verhuist van geloven onvermurwbaar de dokters het mis en het doorstromen om intensief onderzoek terwijl op zoek naar kuren en uitzonderingen . Tijdens deze fase van het rouwproces , individuen vaak terugtrekken van familie , vrienden en de samenleving in het algemeen. De dood of ziekte , wordt hun enige focus .
Anger

Tijdens de ontkenning en isolatie fase , woede borrelt onder de oppervlakte , wachten op uitbarsten . De richting van de woede kan zich , de overledene of zieke persoon , andere familieleden , artsen of God. Hoewel in sommige uitsparing van hun geest , de rouwende persoon weet de woede zal niet helpen en dat het niemands schuld , ze hebben geen controle over het gevoel . Werken via de woede door te praten met de dokter en vroeg haar naar de oorzaak van de dood of de ziekte nog een keer uitleggen , versnelt vaak de woede fase . Het laat de rouwende persoon om het object frontaal geconfronteerd .
Afdingen

Onderhandelen met God of een hogere macht , het aanbieden van offers aan de situatie te veranderen is gemeenschappelijk . " Als je gewoon breng hem terug , of hem genezen , zal ik stoppen met roken , geven meer geld aan goede doelen , ga terug naar een plaats van aanbidding , " en een veelheid van andere dingen de rouwende persoon waarneemt als onderhandelingen chips om het gewenste resultaat te krijgen . Tijdens de onderhandelingen fase , sommige mensen proberen te herwinnen wat ze hebben verloren , hertrouwen vrijwel onmiddellijk. Het is verstandig om twee tot drie jaar na een verwoestende verlies voor alle belangrijke beslissingen in het leven , met inbegrip van hertrouwen of de verkoop van het familie thuis .
Depressie

Eenmaal realiteit van de situatie sets in , begint de fase van depressie . Hoewel sommige van de woede kan blijven , een gevoel van gevoelloosheid gaat vaak gepaard met de depressie fase . De gevaarlijkste fase van depressie , de rouwende persoon moet iemand om hen te controleren, alert op de mogelijkheid van suïcidale gedachten . Hoe langer de relatie met de overledene of zieke persoon , hoe langer deze fase duren. In extreme gevallen hebben partners zelfs gewild zichzelf te sterven na een echtgenoot te verliezen. Senioren hebben een natuurlijke dood gestorven , zonder voorgeschiedenis van ziekte , binnen een jaar na de dood van hun partner. In deze situatie , ervoor zorgen dat de persoon blijft bezig en help hem proberen een nieuwe betekenis voor zijn leven te vinden , bijvoorbeeld de zorg voor kleinkinderen of vrijwilligerswerk in een ziekenhuis . Een andere vorm van depressie neemt de vorm aan van overmatig zorgen over begrafeniskosten , begrafenis of iemand dicht bij hen sterven . Als de depressie ernstig wordt, zoek professionele hulp bij rouwverwerking .
Acceptance

In de acceptatie fase , kunnen alle andere gevoelens aanwezig zijn , maar hebben afgestompt een rustig brullen . Werkelijkheid sets in, en acceptatie van de situatie plaatsvindt . Deze fase kan een fase van terugtrekking , terwijl de rouwende persoon komt in het reine met de werkelijkheid . Sommige mensen nooit voorbij deze fase genoeg om verder te gaan met hun leven . Degenen die over het algemeen verder zijn betrokken bij andere mensen en activiteiten. Dit betekent niet dat de gevoelens van verdriet of verlies zijn verdwenen, maar dat de gevoelens hun elke gedachte niet meer verbruikt.