De prevalentie van boulimie varieert van land tot land en regio, maar algemeen wordt aangenomen dat het in bepaalde delen van de wereld vaker voorkomt. Hier zijn enkele landen waar boulimia naar verluidt vaker voorkomt:

1. Australië :Australië heeft een van de hoogste percentages boulimie ter wereld, waarbij uit onderzoeken blijkt dat tot 1,5% van de bevolking er mogelijk last van heeft. Boulimie komt vooral voor onder jonge vrouwen en wordt vaak geassocieerd met een verlangen naar dunheid en maatschappelijke druk die verband houdt met het lichaamsbeeld.

2. Verenigde Staten :De Verenigde Staten hebben ook een hoge prevalentie van boulimie, met schattingen variërend van 0,5% tot 1% van de bevolking. Het komt vaker voor bij adolescente en jongvolwassen vrouwen, en net als in Australië is het vaak gekoppeld aan culturele idealen van dunheid en ontevredenheid over het lichaam.

3. Verenigd Koninkrijk :Boulimie komt relatief vaak voor in Groot-Brittannië, waarbij uit onderzoeken blijkt dat het ongeveer 1% voorkomt. Net als in andere landen treft het vooral jonge vrouwen en wordt het vaak in verband gebracht met verstoorde eetpatronen en zorgen over het lichaamsbeeld.

4. West-Europa :Sommige landen in West-Europa, zoals Frankrijk, Italië en Spanje, hebben hogere aantallen boulimia gemeld vergeleken met andere delen van de wereld. De prevalentie kan echter variëren binnen verschillende landen en subpopulaties.

5. stedelijke gebieden :Boulimie komt vaker voor in stedelijke gebieden, waar individuen blootgesteld kunnen worden aan meer maatschappelijke druk en culturele invloeden die verband houden met het lichaamsbeeld.

Het is belangrijk op te merken dat de prevalentie van boulimia in de loop van de tijd kan variëren en kan worden beïnvloed door culturele, sociaal-economische en omgevingsfactoren. Bovendien wordt boulimia mogelijk te weinig gerapporteerd vanwege het stigma ervan en de moeite die mensen kunnen hebben bij het zoeken naar hulp bij eetstoornissen. Nauwkeurige schattingen van de prevalentie van boulimie kunnen moeilijk te verkrijgen zijn en kunnen variëren afhankelijk van de methodologie en criteria die voor de diagnose worden gebruikt.