Materialen gebruikt voor externe fixatie van fracturen:

1. Metalen staven of pinnen:

- Roestvrij staal: Meest voorkomende materiaal voor externe fixators. Sterk en duurzaam, maar kan na verloop van tijd huidirritatie en corrosie veroorzaken.

- Titanium: Lichter en biocompatibeler dan roestvrij staal. Minder kans op huidirritatie en corrosie.

- Koolstofvezel: Lichtgewicht en radiolucent (blokkeert geen röntgenstralen). Vaak gebruikt voor tijdelijke fixatie.

2. Schroeven:

- Roestvrij staal: Meest voorkomende materiaal voor externe bevestigingsschroeven.

- Titanium: Lichter en biocompatibeler dan roestvrij staal.

- Polyaxiale schroeven: Zorg ervoor dat de schroefhoek na het inbrengen kan worden aangepast, wat handig kan zijn bij complexe fracturen.

3. Klemmen:

- Roestvrij staal: Meest voorkomende materiaal voor externe fixatieklemmen.

- Titanium: Lichter en biocompatibeler dan roestvrij staal.

- Polyaxiale klemmen: Zorg ervoor dat de hoek tussen twee staven kan worden aangepast, wat handig kan zijn bij complexe fracturen.

4. Botcement:

- Polymethylmethacrylaat (PMMA): Het meest gebruikte botcement. Biedt een sterke fixatie, maar kan moeilijk te verwijderen zijn.

- Calciumfosfaatcement: Alternatief voor PMMA dat biocompatibeler is en gemakkelijker te verwijderen.

5. Bescherming van zacht weefsel:**

- Opvulling: Wordt gebruikt om de huid en het zachte weefsel rond de fractuurplaats te beschermen tegen de externe fixator.

- Versterkt: Wordt gebruikt om de fractuurplaats te ondersteunen en te stabiliseren.

Procedures gebruikt voor externe fixatie van fracturen:

1. Gesloten reductie:

- Niet-chirurgische procedure waarbij de fractuur weer op zijn plaats wordt gemanipuleerd zonder een incisie te maken.

- Vervolgens wordt een externe fixator aangebracht om de fractuur op zijn plaats te houden.

2. Open reductie en interne fixatie (ORIF):

- Chirurgische procedure waarbij een incisie wordt gemaakt om toegang te krijgen tot de fractuurlocatie.

- Breukfragmenten worden vervolgens uitgelijnd en op hun plaats gehouden met schroeven, platen of spijkers.

- Externe fixator kan worden aangebracht om extra ondersteuning en stabiliteit te bieden.

3. Alleen externe fixatie:

- In sommige gevallen kan externe fixatie alleen worden gebruikt zonder interne fixatie.

- Dit wordt vaak gedaan bij complexe fracturen of bij fracturen bij patiënten die geen goede kandidaten zijn voor een operatie.