Bij een Potts-fractuur is sprake van intra-articulaire fractuurverlenging tot in het enkelgewricht, met name het posterieure aspect van het scheenbeen. Hier is een uitleg van het pathologische proces:

1. Trauma:De Potts-fractuur is doorgaans het gevolg van een externe kracht, zoals een plotselinge inversieblessure met een eversiecomponent, vaak veroorzaakt door een val of een sportongeval.

2. Breuk van de kuitbeen:Het initiële trauma veroorzaakt een breuk van de kuitbeen, meestal in het distale derde deel of net boven het enkelgewricht. Deze fractuur kan geïsoleerd zijn of geassocieerd zijn met een fractuur van het scheenbeen.

3. Breuk van het scheenbeen:De kracht van het trauma leidt vervolgens tot een breuk van het achterste deel van het scheenbeen. Deze component is cruciaal bij het classificeren van de fractuur en het bepalen van de juiste behandelaanpak.

4. Ligamenteuze verwondingen:Potts-fracturen gaan vaak gepaard met ligamenteuze verwondingen, met name schade aan de laterale ligamenten (voorste talofibulaire ligament, calcaneofibulaire ligament) en het achterste inferieure tibiofibulaire ligament. Deze verwondingen dragen bij aan de instabiliteit van het enkelgewricht.

5. Gezamenlijke betrokkenheid:De fractuur strekt zich posterieur uit tot in het enkelgewricht, waarbij de achterste malleolus van het scheenbeen betrokken is. Het gewrichtskapsel en het gewrichtskraakbeen kunnen worden verstoord, wat kan leiden tot intra-articulaire bloedingen, zwelling en mogelijke schade aan de gewrichtsstructuren.

6. Verstoring van de syndesmose:In sommige gevallen kan de kracht van het letsel ook een verstoring van de syndesmose, de vezelachtige verbinding tussen het scheenbeen en het kuitbeen, veroorzaken. Dit kan resulteren in een verwijding van de tibiofibulaire vrije ruimte op röntgenfoto's.

7. Schade aan zacht weefsel:De breuk en de daarmee samenhangende verwondingen kunnen aanzienlijke schade aan zacht weefsel veroorzaken, waaronder zwelling, blauwe plekken en bloeding in de omliggende zachte weefsels.

De combinatie van deze pathologische componenten, waaronder de fibulaire fractuur, de posterieure malleolusfractuur, ligamenteuze verwondingen, gewrichtsbetrokkenheid en mogelijke verstoring van de syndesmose, dragen bij aan de complexiteit en ernst van Potts-fracturen.