Gespfracturen zijn een onvolledige breuk in het bot die het meest voorkomt bij kinderen als gevolg van trauma. Deze fracturen hebben een uniek, niet-verplaatst uiterlijk waardoor het lijkt alsof het bot onder druk is 'geknikt', zonder te breken of los te laten.

Gespfracturen worden het vaakst gezien rond de pols, omdat kinderen op uitgestrekte handen vallen. Wanneer een kind valt, kan de handpalm in contact komen met de grond, waardoor de pols naar achteren buigt en de kracht wordt overgebracht op het onderarmbeen. Dit kan leiden tot een gespfractuur in de distale radius, het bot in de onderarm dat zich het dichtst bij de pols bevindt.

Symptomen van gespfracturen zijn onder meer plaatselijke pijn, gevoeligheid en zwelling rond het getroffen gebied, evenals een verminderd bewegingsbereik. Het gebied rond de fractuurlocatie kan ook gekneusd lijken.

Om een ​​gespfractuur te diagnosticeren, zal een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg gewoonlijk een lichamelijk onderzoek uitvoeren en het getroffen gebied palperen om eventuele gevoeligheid of instabiliteit te voelen. Beeldvormende onderzoeken zoals röntgenfoto's worden vaak besteld om de botstructuur zichtbaar te maken en de diagnose van een gespfractuur te bevestigen.

De behandeling omvat doorgaans immobilisatie van het getroffen gebied met behulp van een spalk of gips. Gesloten reductie, waarbij de botfragmenten weer in de juiste positie worden gemanipuleerd zonder incisies te maken, kan in sommige gevallen ook worden uitgevoerd.

Gespfracturen genezen over het algemeen relatief snel, vaak binnen 2-4 weken, afhankelijk van de ernst van het letsel. De vervolgzorg omvat waarschijnlijk het monitoren van het genezingsproces door middel van regelmatige controles en röntgenfoto's. Het is belangrijk om de instructies van de zorgverlener op te volgen en geplande afspraken bij te wonen om een ​​goede genezing te garanderen en complicaties te voorkomen.