Hieronder volgen enkele voorbeelden van fracturen die te zien zijn op een patiënteninformatieblad in een orthopedisch kantoor:

1. Gesloten fracturen:

- Greenstick-fractuur:een onvolledige fractuur waarbij de ene kant van het bot buigt en breekt terwijl de andere kant intact blijft. Vaak gezien bij kinderen.

- Compressiefractuur:Instorting van een bot als gevolg van compressie, vaak voorkomend in de wervels (ruggengraat).

2. Open (samengestelde) fracturen:

- Open scheenbeen-/kuitbeenbreuk:een breuk in het scheenbeen (tibia) en/of het kleinere bot ernaast (fibula), waarbij het gebroken bot door de huid steekt.

3. Verplaatste fracturen:

- Verplaatste humerusfractuur:een breuk in het bovenarmbot (humerus) waarbij de botfragmenten uit hun normale uitlijning zijn geraakt.

4. Dwarsfracturen:

- Dwarse femurfractuur:een horizontale breuk over de schacht van het dijbeen (femur).

5. Schuine breuken:

- Oblique Radial Fracture:Een breuk in het bot van de onderarm (radius) met een schuin of diagonaal patroon.

6. Spiraalfracturen:

- Spiraalvormige middenhandsbeentjebreuk:een draaiende breuk in een van de lange botten van de hand (middenhandsbeentje).

7. Avulsiefracturen:

- Avulsiefractuur van de patella:Een klein stukje bot wordt weggetrokken van de knieschijf (patella) als gevolg van een krachtige samentrekking van de quadricepsspier.

8. Compressiefracturen:

- Compressiefractuur van de wervels:een ineenstorting van een of meer wervels in de wervelkolom, vaak veroorzaakt door osteoporose of trauma.

9. Geïmpacteerde fracturen:

- Geïmpacteerde femurhalsfractuur:treedt op wanneer het dijbeen (femur) breekt en de botfragmenten in elkaar worden gedreven.

10. Intra-articulaire fracturen:

- Intra-articulaire enkelfractuur:omvat een breuk die zich uitstrekt tot in het enkelgewricht.

Deze lijst is niet uitputtend, aangezien er talloze soorten fracturen zijn en deze in verschillende botten door het hele lichaam kunnen voorkomen. De specifieke fracturen die op een patiënteninformatieblad worden vermeld, zijn afhankelijk van de toestand van de individuele patiënt en kunnen per orthopedische praktijk variëren.