Als rode bloedcellen worden gemengd met antilichamen die specifiek zijn voor hun oppervlakteantigenen, zullen de antilichamen zich aan de antigenen binden en ervoor zorgen dat de rode bloedcellen samenklonteren in een proces dat agglutinatie wordt genoemd. Deze agglutinatie kan leiden tot de vernietiging van de rode bloedcellen, wat kan resulteren in bloedarmoede.

De ernst van de reactie hangt af van het aantal aanwezige antilichamen en de sterkte van de binding tussen de antilichamen en de antigenen. In sommige gevallen kan een klein aantal antilichamen slechts een milde agglutinatie veroorzaken, terwijl in andere gevallen een groot aantal antilichamen volledige vernietiging van de rode bloedcellen kan veroorzaken.

Het meest voorkomende type door antilichamen gemedieerde vernietiging van rode bloedcellen wordt hemolytische anemie genoemd. Hemolytische anemie kan door verschillende factoren worden veroorzaakt, waaronder auto-immuunziekten, infecties en bepaalde medicijnen. Bij auto-immuun hemolytische anemie produceert het immuunsysteem van het lichaam antilichamen die de eigen rode bloedcellen aanvallen. Bij infectieuze hemolytische anemie worden antilichamen geproduceerd als reactie op een infectie, en deze antilichamen kunnen een kruisreactie aangaan met rode bloedcellen. Bepaalde medicijnen, zoals penicilline en cefalosporines, kunnen zich ook binden aan rode bloedcellen en hemolytische anemie veroorzaken.

De symptomen van hemolytische anemie kunnen vermoeidheid, zwakte, bleke huid, kortademigheid en geelzucht omvatten. In ernstige gevallen kan hemolytische anemie fataal zijn. Behandeling voor hemolytische anemie omvat doorgaans het stoppen van de oorzaak van de productie van antilichamen, zoals het behandelen van een infectie of het stoppen van een medicijn. In sommige gevallen kunnen bloedtransfusies nodig zijn om de vernietigde rode bloedcellen te vervangen.