Een hoog aantal witte bloedcellen (WBC), ook wel leukocytose genoemd, kan wijzen op de aanwezigheid van een infectie in het lichaam. Wanneer het lichaam een ​​infectie detecteert, produceert het witte bloedcellen en geeft deze vrij om de binnendringende ziekteverwekkers te bestrijden. Verschillende soorten WBC's, zoals neutrofielen, lymfocyten, eosinofielen, basofielen en monocyten, spelen een specifieke rol bij het identificeren en elimineren van deze pathogenen.

Een hoog leukocytenaantal kan in verband worden gebracht met verschillende soorten infecties, waaronder:

Bacteriële infecties :Vaak voorkomende bacteriële infecties die een verhoogd aantal witte bloedcellen kunnen veroorzaken, zijn onder meer longontsteking, urineweginfecties (UTI's), sepsis, huidinfecties (cellulitis) en meningitis.

Virale infecties :Sommige virale infecties kunnen ook leiden tot een hoog aantal witte bloedcellen, zoals influenza (griep), virale hepatitis, infectieuze mononucleosis ("mono") en virale meningitis.

Parasitaire infecties :Bepaalde parasitaire infecties, zoals malaria, kunnen een toename van het aantal witte bloedcellen veroorzaken als het lichaam reageert op de binnendringende parasieten.

Schimmelinfecties :Ernstige schimmelinfecties, zoals invasieve candidiasis, kunnen ook resulteren in verhoogde WBC-waarden.

Naast infecties kunnen ook andere aandoeningen en factoren een hoog aantal witte bloedcellen veroorzaken, waaronder auto-immuunziekten, leukemie, bepaalde medicijnen, ontstekingen, ernstige stress, zware lichamelijke inspanning, roken en zwangerschap.

Daarom moet het specifieke type infectie dat gepaard gaat met een hoog leukocytenaantal worden bepaald op basis van de symptomen van de patiënt, de medische voorgeschiedenis, laboratoriumbevindingen en lichamelijk onderzoek door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg.