NS (normale zoutoplossing) wordt om verschillende redenen vaak gebruikt bij bloedtransfusies:

1. Behoud van het bloedvolume :NS helpt het bloedvolume op peil te houden tijdens en na een transfusie. Het is een isotone oplossing, wat betekent dat het dezelfde osmotische druk heeft als de rode bloedcellen en het plasma in het bloed. Dit voorkomt cellulaire zwelling of krimp als gevolg van verschillen in osmotische druk tussen het getransfundeerde bloed en het bloed van de ontvanger, waardoor een goede circulatie wordt gegarandeerd.

2. Verdunning van bloedproducten :Bloedproducten zoals rode bloedcellen (PRBC's) of bloedplaatjes zijn geconcentreerd en moeten vóór de transfusie worden verdund om een ​​geschikt volume voor toediening te verkrijgen. NS wordt vaak gebruikt als verdunningsmiddel om het gewenste volume te bereiken en veilige transfusie te vergemakkelijken.

3. Doorspoelen van transfusielijnen :NS wordt gebruikt om de transfusielijnen vóór, tijdens en na bloedtransfusies door te spoelen om bloedstolling binnen de lijnen te voorkomen. Spoelen met NS garandeert de openheid van de lijnen en voorkomt mogelijke complicaties die verband houden met een belemmerde bloedstroom.

4. Compatibiliteit met bloedbestanddelen :NS is compatibel met de meeste bloedbestanddelen en medicijnen die aan het getransfundeerde bloed kunnen worden toegevoegd. Het interfereert niet met de functionaliteit van bloedcellen of eiwitten die in het bloed aanwezig zijn.

5. Veiligheid en beschikbaarheid :NS is een algemeen verkrijgbare en goedkope oplossing, waardoor het een toegankelijke keuze is voor gebruik bij bloedtransfusies. Het heeft een lange geschiedenis van veilig gebruik bij medische procedures en de samenstelling ervan is goed ingeburgerd.

Het is belangrijk op te merken dat het specifieke gebruik van NS of andere oplossingen tijdens bloedtransfusies kan variëren, afhankelijk van de ziekenhuisprotocollen en de toestand van de individuele patiënt. De beslissing over de keuze van vloeistoffen voor transfusieondersteuning wordt genomen door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg op basis van factoren zoals de vloeistofstatus van de patiënt, het elektrolytenniveau en de algehele medische toestand.