Bloedbewijs kan na verloop van tijd verdwijnen of verslechteren. Verschillende factoren dragen bij aan de snelheid waarmee bloedonderzoek minder detecteerbaar wordt:

1. Omgevingsomstandigheden:Bloedonderzoek is onderhevig aan externe omstandigheden zoals temperatuur, vochtigheid en blootstelling aan zonlicht. Hoge temperaturen, lage luchtvochtigheid en direct zonlicht kunnen de afbraak van bloedvlekken versnellen. Lage temperaturen en een hogere luchtvochtigheid kunnen bloedvlekken langer bewaren.

2. Oppervlaktetype:Het oppervlak waar bloed aanwezig is, beïnvloedt de persistentie ervan. Poreuze oppervlakken zoals kleding of tapijt absorberen bloed en vangen het op in de vezels, waardoor het langer kan blijven zitten dan op niet-poreuze oppervlakken zoals metaal of glas.

3. Besmetting:Blootstelling aan andere stoffen of vloeistoffen kan het bloedbewijs veranderen of compromitteren. Factoren zoals water, schoonmaakmiddelen, wasmiddelen en lichaamsvloeistoffen kunnen bloedvlekken afbreken of wegspoelen.

4. Micro-organismen en enzymen:Micro-organismen zoals bacteriën en schimmels kunnen na verloop van tijd bloedbestanddelen afbreken. Enzymen die in het milieu aanwezig zijn of door micro-organismen worden geproduceerd, kunnen ook hemoglobine afbreken, het eiwit dat bloed zijn rode kleur geeft.

5. Chemische reacties:Bloed bevat verschillende chemicaliën die in de loop van de tijd reacties ondergaan. Deze reacties, zoals oxidatie, kunnen de samenstelling van bloedvlekken veranderen, waardoor het moeilijker wordt om ze te detecteren en te analyseren.

6. Tijdsbestek:De tijd die is verstreken sinds de bloedvlek zich voordeed, speelt ook een cruciale rol. Bloedvlekken verliezen geleidelijk hun kenmerken en worden na verloop van tijd minder zichtbaar. Oudere bloedvlekken vereisen mogelijk geavanceerdere technieken en analysemethoden voor de detectie en interpretatie ervan.

Het bewaren van bloedbewijs is van cruciaal belang bij forensisch onderzoek. Wetshandhavingsinstanties volgen strikte procedures voor het verzamelen en bewaren van bloedmonsters, zoals het gebruik van de juiste beschermende uitrusting, zorgvuldige documentatie en koeling om besmetting en afbraak tot een minimum te beperken. Bovendien gebruiken forensische laboratoria gespecialiseerde technieken, waaronder chemische verbeteringen, DNA-analyse en geavanceerde microscopie, om bloedbewijsmateriaal op te sporen en te analyseren, zelfs als het zwak is geworden of aangetast.