Pulsoximetrie bepaalt zuurstofverzadiging in arterieel bloed door het berekenen van de lichtabsorptie van zuurstofrijk hemoglobine en totale hemoglobine . Deze diagnostische procedure maakt gebruik van een sonde en computermonitor tot een geschat van de zuurstofverzadiging weer te geven. Procedures

Pulseoxymetrie bestaat uit een geautomatiseerde monitor die is verbonden met een sonde verbonden teen , vinger , oorlel of neus van een patiënt . De monitor geeft een schatting van het percentage hemoglobine van de patiënt die is verzadigd met zuurstof . Het display is een berekende schatting en de patiënt kan nog steeds vereisen meer exacte assessments .
Voorkomende toepassingen

Deze procedure heeft een aantal toepassingen . Het kan worden gebruikt om therapeutische zuurstofvereisten bepalen , en om de effectiviteit van beademing en oxygenatie controleren . Pulsoxymetrie kan ook het ontnemen van zuurstof detecteren aan een gebied van het lichaam , bekend als hypoxie .
Nauwkeurigheid

De nauwkeurigheid van de oximeters gebruikt om te meten polsoximetrie kan sterk variëren . Dit is waarschijnlijk deels te wijten aan verschillende wiskundige algoritmen gebruikt in processors van de apparatuur . Ook kan het verschil in sondes invloed op de resultaten .