In de hematologie verwijzen banden naar onrijpe neutrofielen die uit het beenmerg zijn vrijgekomen voordat ze volledig volgroeid zijn. Ze worden gekenmerkt door hun unieke uiterlijk onder een microscoop, met een kern die ingedeukt of gebogen is als een hoefijzer of band. Het cytoplasma van banden is ook basofieler (kleurt dieper met basische kleurstoffen) vergeleken met volwassen neutrofielen.

Banden komen vrij uit het beenmerg als reactie op de toegenomen vraag naar neutrofielen, zoals in gevallen van infectie of ontsteking. Hun aanwezigheid in het perifere bloed wordt als een normale bevinding beschouwd, zolang ze slechts een klein percentage van het totale aantal witte bloedcellen uitmaken. Een groter aantal banden, bekend als bandemie, kan echter een indicatie zijn van een medische aandoening die ervoor zorgt dat de productie van neutrofielen toeneemt.

Verschillende redenen kunnen tot bandemie leiden, waaronder:

Infectie: Bacteriële infecties, vooral ernstige of acute infecties, kunnen leiden tot een aanzienlijke toename van de productie en afgifte van banden.

Beenmergaandoeningen: Aandoeningen die het beenmerg aantasten, zoals leukemie, myelodysplastische syndromen en myeloproliferatieve aandoeningen, kunnen leiden tot stoornissen in de normale productie van bloedcellen, waaronder een verhoogde afgifte van onrijpe neutrofielen.

Hemolytische anemie: In gevallen van hemolytische anemie, waarbij rode bloedcellen sneller worden vernietigd dan ze kunnen worden vervangen, kan het beenmerg reageren door onrijpe neutrofielen vrij te geven in een poging het verminderde zuurstoftransporterende vermogen te compenseren.

Bepaalde medicijnen: Sommige medicijnen, vooral medicijnen die een cytotoxisch effect hebben op het beenmerg, kunnen als bijwerking bandemie veroorzaken.

Chronische ontstekingsaandoeningen: In gevallen van chronische ontstekingen kan de aanhoudende vraag naar neutrofielen leiden tot het vrijkomen van onrijpe vormen, waaronder banden.

Wanneer bandemie bij een bloedtest wordt vastgesteld, kan verder onderzoek nodig zijn om de onderliggende oorzaak vast te stellen. Dit kan aanvullende bloedonderzoeken, beeldvormende onderzoeken en beenmergonderzoek met zich meebrengen om de onderliggende medische aandoening te identificeren en aan te pakken. In sommige gevallen kan bandemie ook in de loop van de tijd worden gevolgd om de respons op de behandeling te beoordelen en het herstel van de normale neutrofielproductie te volgen.