De term ‘atoombomziekte’ verwijst naar de gevolgen voor de gezondheid die worden veroorzaakt door blootstelling aan de ioniserende straling die vrijkomt door atoombommen, ook wel kernwapens genoemd. Wanneer een atoombom ontploft, komt er snel een intense uitbarsting van straling vrij in de vorm van gammastraling, neutronen en röntgenstraling. Blootstelling aan deze hoge stralingsniveaus kan aanzienlijke schade aan biologische weefsels veroorzaken en verschillende gezondheidsrisico's met zich meebrengen.

De effecten van atoombomziekte kunnen variëren van acute symptomen die kort na blootstelling optreden tot langdurige gezondheidsproblemen die zich jaren of decennia later kunnen ontwikkelen. Een van de directe gevolgen van hoge blootstelling aan straling is het acute stralingssyndroom (ARS), dat ernstige schade aan het beenmerg, het maagdarmstelsel en de bloedsomloop kan veroorzaken. Symptomen kunnen zijn:misselijkheid, braken, haaruitval en inwendige bloedingen.

Wat de gevolgen voor de gezondheid op de lange termijn betreft, kunnen personen die zijn blootgesteld aan straling van atoombommen of kernongevallen een verhoogd risico ontwikkelen op bepaalde soorten kanker, waaronder leukemie, schildklierkanker, longkanker en borstkanker. Ze kunnen ook last krijgen van cardiovasculaire problemen, stoornissen van het immuunsysteem, neurologische aandoeningen, staar en onvruchtbaarheid.

Bovendien lopen kinderen en personen die tijdens de ontwikkeling van de foetus aan straling zijn blootgesteld, een groter risico op ontwikkelingsstoornissen en geestelijke gezondheidsproblemen. De ernst van de gezondheidseffecten wordt beïnvloed door de hoeveelheid ontvangen stralingsdosis, de leeftijd en algehele gezondheid van het blootgestelde individu, en de tijd die is verstreken sinds de blootstelling.

Het is van cruciaal belang dat personen die denken dat ze mogelijk zijn blootgesteld aan nucleaire straling, medische hulp inroepen en hun gezondheid voortdurend monitoren. Een goede vroege detectie en behandeling van symptomen kan de kansen op een succesvolle behandeling vergroten en de risico's op het ontwikkelen van gezondheidsproblemen op de lange termijn verkleinen.