Er kunnen verschillende onderzoeken worden uitgevoerd om een ​​laesie van de gemeenschappelijke halsslagader te identificeren. Hier zijn enkele veelgebruikte tests:

1. Lichamelijk onderzoek: De zorgverlener zal de nek onderzoeken op zichtbare tekenen van zwelling, gevoeligheid of asymmetrie. Ze kunnen ook luisteren naar abnormale geluiden, zoals bruits, die kunnen duiden op een vernauwing of verstopping van de slagader.

2. Carotis duplex echografie: Dit niet-invasieve echografieonderzoek maakt gebruik van geluidsgolven om beelden van de halsslagaders te maken en de bloedstroom te beoordelen. Het kan aneurysma's en andere afwijkingen in de halsslagader identificeren.

3. Computed Tomografie-angiografie (CTA) van de nek: Deze beeldvormingstechniek combineert röntgenstralen met contrastkleurstof om gedetailleerde beelden van de halsslagaders en omliggende structuren te creëren. Het kan laesies detecteren, zoals plaques, verkalkingen en dissecties.

4. Magnetische Resonantie Angiografie (MRA) van de nek: Net als bij CTA maakt MRA gebruik van magnetische velden en contrastmiddelen om beelden met hoge resolutie van de halsslagaders te produceren. Het kan met name nuttig zijn bij het opsporen van laesies van zacht weefsel en afwijkingen naast de slagaders.

5. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) van hoofd en nek: Dit onderzoek levert gedetailleerde dwarsdoorsnedebeelden op van de halsslagaders en hun relatie tot nabijgelegen structuren. Het kan helpen bij het opsporen van laesies, massa's of andere afwijkingen die de halsslagaders kunnen aantasten.

6. Angiografie: Deze invasieve procedure omvat het injecteren van contrastkleurstof rechtstreeks in de halsslagader en het maken van röntgenfoto's. Het biedt gedetailleerde visualisatie van de halsslagader en kan laesies, obstructies en vasculaire afwijkingen identificeren. Het brengt echter een iets hoger risico met zich mee vergeleken met niet-invasieve onderzoeken.

De keuze van het onderzoek zal afhangen van de toestand, de symptomen en de vermoedelijke onderliggende pathologie van de individuele patiënt. Uw zorgverlener zal op basis van uw specifieke situatie het meest geschikte onderzoek aanbevelen.