Eerste observaties en beschrijvingen :
- Begin 1900 :De Zwitserse psychiater Eugen Bleuler beschreef voor het eerst een aandoening die 'autisme' werd genoemd in 1911, hoewel zijn focus op schizofrenie lag.
- 1943 :De Amerikaanse kinderpsychiater Leo Kanner publiceerde een artikel waarin elf kinderen werden beschreven die ongewoon gedrag vertoonden, wat hij 'vroeg-infantieel autisme' noemde.
- 1944 :De Oostenrijks-Amerikaanse arts Hans Asperger publiceerde een apart artikel waarin hij een soortgelijke groep kinderen beschreef, hoewel zijn werk aanvankelijk minder erkenning kreeg.
Ontwikkeling van diagnostische criteria :
- 1952 :De term 'autistische psychopathie' werd geïntroduceerd om de aandoening te beschrijven.
- 1968 :De American Psychiatric Association (APA) heeft 'infantieel autisme' als aparte diagnose opgenomen in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, tweede editie (DSM-II).
- 1980 :De DSM-III introduceerde de term "autismespectrumstoornis" om een breder scala aan symptomen en ernst te omvatten.
- 1987 :De DSM-III-R verfijnde de diagnostische criteria voor een autismespectrumstoornis verder.
- 1994 :De DSM-IV verschafte meer gedetailleerde criteria voor de diagnose en introduceerde subtypes zoals het Asperger-syndroom en de pervasieve ontwikkelingsstoornis die niet anders is gespecificeerd (PDD-NOS).
- 2013 :De DSM-5 voegde de voorgaande subcategorieën van autismespectrumstoornissen samen tot één enkele diagnose van een autismespectrumstoornis, waarbij een spectrum van ernst werd erkend.
Bewustzijn en onderzoek vergroten :
- Gedurende de 20e en het begin van de 21e eeuw hebben toenemend onderzoek, wetenschappelijke studies en professionele samenwerking bijgedragen aan een dieper begrip van autismespectrumstoornissen.
- Het werk van onderzoekers als Lorna Wing, Simon Baron-Cohen, Uta Frith en anderen heeft geholpen onze kennis van de aandoening en de kenmerken ervan te vergroten.
Het is belangrijk op te merken dat het concept van autismespectrumstoornissen in de loop van de tijd is geëvolueerd, waarbij vooruitgang in het onderzoek heeft geleid tot een beter begrip en verfijning van diagnostische criteria. Daarom kan de eer voor de ‘ontdekking’ ervan niet worden toegeschreven aan één enkel individu, maar eerder aan de collectieve inspanningen van vele professionals in het veld.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win