Het Asperger-syndroom is vernoemd naar de Oostenrijkse kinderarts Hans Asperger, die de aandoening voor het eerst beschreef in 1944. Asperger merkte bij zijn kindpatiënten een gedragspatroon op, waaronder problemen met sociale interactie, repetitief gedrag en een beperkt aantal interesses. Hij noemde de aandoening aanvankelijk 'autistische psychopathie', maar noemde het later 'Asperger-syndroom' ter ere van zijn mentor, Viktor von Gebsattel.

Aanvankelijk werd gedacht dat het Asperger-syndroom een ​​milde vorm van autisme was, maar later werd het als een aparte stoornis erkend. In 1994 nam de American Psychiatric Association het Asperger-syndroom op in de DSM-IV, het diagnostische handboek voor psychische stoornissen. In de DSM-5, gepubliceerd in 2013, werd het Asperger-syndroom als afzonderlijke diagnose verwijderd en wordt het nu beschouwd als onderdeel van de autismespectrumstoornis (ASS).