Over het algemeen vereist de diagnose van een medische aandoening zoals astma doorgaans de expertise en het oordeelsvermogen van een gekwalificeerde arts. Verpleegkundigen spelen weliswaar een cruciale rol in de gezondheidszorg en de patiëntenzorg, maar hebben doorgaans niet de bevoegdheid om zelfstandig medische aandoeningen te diagnosticeren.

Het is echter belangrijk om te begrijpen dat de reikwijdte van de praktijk en het niveau van autonomie voor verpleegkundigen kan variëren, afhankelijk van land-, staats- of lokale regelgeving, opleidingsniveau en professionele ervaring. In sommige gezondheidszorgomgevingen kunnen verpleegkundigen bevoegd zijn om bepaalde diagnostische tests uit te voeren, patiëntinformatie te verzamelen en bij te dragen aan de medische beoordeling van de patiënt, onder toezicht en begeleiding van een arts.

Verpleegkundigen voor ademhalingszorg die gespecialiseerd zijn in longgezondheid kunnen bijvoorbeeld longfunctietests uitvoeren en de resultaten analyseren als onderdeel van het diagnostische proces voor aandoeningen zoals astma. Deze verpleegkundigen zijn vaak hoog opgeleid en werken nauw samen met artsen om uitgebreide zorg aan patiënten te bieden.

Hoewel verpleegkundigen mogelijk betrokken zijn bij het diagnostische proces en samenwerken met artsen, ligt de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het stellen van een sluitende diagnose doorgaans bij gekwalificeerde artsen, na beoordeling van alle relevante testresultaten, medische geschiedenis en patiëntonderzoek.