Slijmoppervlakteactieve stof en pleuravocht zijn twee verschillende soorten vloeistoffen die in het lichaam worden aangetroffen. Slijmoppervlakteactieve stof is een dunne, kleverige vloeistof die de binnenkant van de longen bekleedt, terwijl pleuravocht een dunne, waterige vloeistof is die de ruimte tussen de longen en de borstwand vult.

Slijmoppervlakteactieve stof

Oppervlakteactieve slijmstof wordt geproduceerd door de type II-pneumocyten in de longen. Het bestaat uit een mengsel van eiwitten, lipiden en koolhydraten. De eiwitten en lipiden in de surfactant van slijm helpen de oppervlaktespanning van de longen te verlagen, waardoor ze gemakkelijker kunnen uitzetten en samentrekken. De koolhydraten in de surfactant van het slijm helpen de longen tegen infecties te beschermen.

Pleuraal vocht

Pleuravocht wordt geproduceerd door de mesotheliale cellen die de pleuraholte bekleden. Het bestaat uit een mengsel van water, elektrolyten, eiwitten en cellen. De elektrolyten in het pleuravocht helpen de juiste pH-balans van de pleuraholte te behouden. De eiwitten in het pleuravocht helpen voorkomen dat de longen aan elkaar plakken. De cellen in het pleuravocht helpen bij het opruimen van vuil uit de pleuraholte.

Verschillen tussen slijmoppervlakteactieve stof en pleuravocht

De belangrijkste verschillen tussen slijmsurfactant en pleuravocht zijn hun samenstelling en functie. Slijmsurfactant is een dunne, kleverige vloeistof die de binnenkant van de longen bekleedt, terwijl pleuravocht een dunne, waterige vloeistof is die de ruimte tussen de longen en de borstwand opvult. Oppervlakteactieve slijm helpt de oppervlaktespanning van de longen te verlagen, waardoor ze gemakkelijker kunnen uitzetten en samentrekken. Pleuravocht helpt de juiste pH-balans van de pleuraholte te behouden, voorkomt dat de longen aan elkaar plakken en verwijdert vuil uit de pleuraholte.