De ophoping van lucht in de pleurale ruimte, waardoor de long niet volledig uitzet of instort, staat bekend als pneumothorax. In deze toestand komt lucht de pleurale ruimte binnen, wat de potentiële ruimte is tussen de viscerale pleura (die de longen bedekt) en de pariëtale pleura (die de borstholte bekleedt). De aanwezigheid van lucht in de pleurale ruimte verstoort de normale negatieve druk die de long uitzet, wat leidt tot gedeeltelijke of volledige instorting van de longen.

Pneumothorax kan spontaan optreden (zonder duidelijke oorzaak) of als gevolg van trauma of medische procedures. Het kan als volgt worden geclassificeerd:

1. Primaire spontane pneumothorax:komt voor bij gezonde personen zonder onderliggende longziekte. Het wordt vaak geassocieerd met het scheuren van kleine apicale blaasjes (kleine luchtzakjes) in de long.

2. Secundaire spontane pneumothorax:komt voor bij personen met onderliggende longaandoeningen zoals chronische obstructieve longziekte (COPD), astma of interstitiële longziekte. Het wordt veroorzaakt door het scheuren van verzwakt longweefsel.

3. Traumatische pneumothorax:treedt op als gevolg van borsttrauma, zoals een steekwond, stomp letsel of een gebroken rib, waardoor lucht de pleuraholte kan binnendringen.

4. Iatrogene pneumothorax:treedt op als complicatie van medische procedures, zoals plaatsing van de centrale lijn, thoracentese (verwijdering van vocht uit de pleuraholte) of mechanische ventilatie.

Symptomen van pneumothorax kunnen zijn:plotselinge pijn op de borst, kortademigheid, snelle hartslag en angst. De ernst van de symptomen kan variëren, afhankelijk van de mate van longcollaps. De behandeling omvat doorgaans het toedienen van zuurstof en het inbrengen van een thoraxslang om de lucht uit de pleuraholte te evacueren, waardoor de long zich opnieuw kan uitzetten.