Overmatig speeksel, ook bekend als sialorroe of kwijlen, kan een symptoom zijn van de ziekte van Alzheimer.

Naarmate de ziekte van Alzheimer vordert, kan deze de spieren en zenuwen aantasten die het slikken en de speekselproductie controleren. Dit kan leiden tot slikproblemen, waardoor speeksel zich in de mond kan ophopen en uiteindelijk kan overlopen.

Verschillende factoren kunnen bijdragen aan overmatig speeksel bij mensen met de ziekte van Alzheimer:

- Moeite met slikken:Naarmate de ziekte van Alzheimer vordert, kan de ziekte de zenuwen en spieren aantasten die het slikken beheersen. Dit kan het voor mensen moeilijk maken om speeksel effectief in te slikken, wat tot kwijlen kan leiden.

- Verminderde mondhygiëne:Mensen met de ziekte van Alzheimer kunnen moeite hebben met het poetsen van hun tanden en het verzorgen van hun mondhygiëne. Dit kan leiden tot een opeenhoping van bacteriën en tandplak in de mond, wat kan bijdragen aan overmatig speeksel.

- Medicijnen:Sommige medicijnen die worden gebruikt om de ziekte van Alzheimer te behandelen, zoals cholinesteraseremmers, kunnen bijwerkingen veroorzaken, waaronder een verhoogde speekselproductie.

- Toegenomen dorst:Mensen met de ziekte van Alzheimer kunnen een verhoogde dorst ervaren, wat ertoe kan leiden dat ze meer vocht drinken. Dit kan ook bijdragen aan overtollig speeksel.

Overtollig speeksel kan een aanzienlijke impact hebben op iemands levenskwaliteit. Het kan leiden tot huidirritatie en ongemak, sociaal isolement en communicatieproblemen. Als u of een dierbare last heeft van overmatig speeksel, neem dan contact op met uw arts of tandarts. Ze kunnen de onderliggende oorzaak beoordelen en behandelingsopties aanbevelen.