1. Bepaal de aard van de allergie.

Het is belangrijk om eerst duidelijk te maken of de patiënt werkelijk allergisch is voor het plaatselijke verdovingsmiddel of dat hij een bijwerking heeft ervaren, zoals pijn of zwelling, die hij ten onrechte als een allergie heeft geïnterpreteerd. Vraag de patiënt naar de specifieke symptomen die hij heeft ervaren, wanneer deze zich voordeed en of hij ooit een soortgelijke reactie op andere medicijnen heeft gehad.

2. Als de patiënt echt allergisch is voor het plaatselijke verdovingsmiddel, identificeer dan het specifieke middel waarvoor hij allergisch is.

Er zijn veel verschillende soorten lokale anesthetica, dus het is belangrijk om te identificeren voor welk specifiek middel de patiënt allergisch is. Dit zal ertoe bijdragen dat zij in de toekomst niet opnieuw dezelfde agent ontvangen. Veel voorkomende lokale anesthetica zijn lidocaïne, bupivacaïne en tetracaïne.

3. Documenteer de allergie in het medisch dossier van de patiënt.

Het is van essentieel belang dat de allergie van de patiënt voor het plaatselijke verdovingsmiddel in het medisch dossier wordt vastgelegd. Dit zorgt ervoor dat alle zorgverleners die de patiënt in de toekomst behandelen op de hoogte zijn van de allergie en passende voorzorgsmaatregelen kunnen nemen.

4. Bespreek alternatieve lokale anesthesieopties met de patiënt.

Als de patiënt allergisch is voor een bepaald lokaal anestheticum, zijn er mogelijk andere opties beschikbaar. De zorgverlener kan deze mogelijkheden met de patiënt bespreken en hem helpen een alternatief te kiezen dat voor hem veilig is.

5. Geef de patiënt informatie over zijn allergie.

Het is belangrijk om de patiënt informatie te geven over zijn allergie, inclusief wat hij moet vermijden en wat hij moet doen als hij of zij symptomen ervaart. De patiënt moet ook worden geadviseerd een allergiewaarschuwingsarmband of -ketting bij zich te dragen, zodat hij of zij in geval van nood gemakkelijk kan worden geïdentificeerd.