De behandeling van een overactieve schildklier (hyperthyreoïdie) hangt af van de onderliggende oorzaak en de ernst ervan. Er zijn verschillende opties beschikbaar, waaronder:

1. Medicijnen tegen de schildklier:

- Deze medicijnen, zoals methimazol (Tapazol) en propylthiouracil (PTU), blokkeren de productie van schildklierhormonen en helpen de overactiviteit onder controle te houden.

2. Behandeling met radioactief jodium:

- Deze behandeling omvat het nemen van een radioactieve jodiumpil die door de schildklier wordt opgenomen en overactieve schildkliercellen vernietigt.

3. Chirurgie (thyroïdectomie):

- In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om de schildklier geheel of gedeeltelijk te verwijderen. Dit wordt doorgaans overwogen als medicijnen of radioactief jodium niet effectief of geschikt zijn.

4. Bètablokkers:

- Deze medicijnen kunnen helpen de hartslag te vertragen en andere symptomen die gepaard gaan met hyperthyreoïdie onder controle te houden, zoals trillingen en angst.

5. Controle en opvolging:

- Regelmatige controle van de schildklierhormoonspiegels en eventuele symptomen is essentieel om hyperthyreoïdie effectief te kunnen behandelen. Het behandelplan kan worden aangepast op basis van de reactie van het individu.

6. Veranderingen in levensstijl:

- Het handhaven van een uitgebalanceerd dieet, het vermijden van voedingsmiddelen die schildkliersymptomen kunnen veroorzaken (zoals cafeïne en alcohol) en het beheersen van stress kunnen de algehele gezondheid en het welzijn tijdens hyperthyreoïdie helpen ondersteunen.

Het is van cruciaal belang om de behandelingsopties met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg te bespreken, aangezien de keuze van de behandeling kan variëren afhankelijk van de individuele omstandigheden en de ernst van de aandoening. Het doel van de behandeling is om de schildklierhormoonspiegels onder controle te houden, de symptomen te verlichten en mogelijke complicaties te voorkomen.