De medische term die verwijst naar parathyroïdhormoon, vaak afgekort als PTH, dat een cruciale rol speelt bij het reguleren van de calciumspiegels in het bloed en de weefsels, is hyperparathyreoïdie.

Hyperparathyreoïdie is een aandoening die wordt gekenmerkt door overactiviteit van de bijschildklieren, dit zijn vier kleine klieren die zich aan de achterkant van de schildklier in de nek bevinden. Deze klieren produceren parathyroïdhormoon, dat helpt de calcium- en fosfaatniveaus in het lichaam onder controle te houden. Wanneer de bijschildklieren overactief worden, produceren ze te veel PTH, wat leidt tot een verhoging van de calciumspiegels in het bloed (hypercalciëmie) en een verlaging van de fosfaatspiegels in het bloed (hypofosfatemie).

Hyperparathyreoïdie kan worden ingedeeld in primaire, secundaire of tertiaire typen. Primaire hyperparathyreoïdie is de meest voorkomende vorm en treedt op wanneer de bijschildklieren zelf overactief zijn. Secundaire hyperparathyreoïdie ontstaat als compenserende reactie op lage calciumwaarden in het bloed, vaak veroorzaakt door chronische nierziekte of vitamine D-tekort. Tertiaire hyperparathyreoïdie is een zeldzame vorm die zich kan ontwikkelen bij personen die al lang bestaande secundaire hyperparathyreoïdie hebben.

De symptomen van hyperparathyreoïdie kunnen variëren, afhankelijk van de ernst van de aandoening en de algehele gezondheid van het individu. Enkele veel voorkomende symptomen zijn:

- Vermoeidheid

- Zwakte

- Botpijn

- Nierstenen

- Frequent urineren

- Verhoogde dorst

- Misselijkheid en braken

- Constipatie

Behandeling voor hyperparathyreoïdie omvat doorgaans chirurgische verwijdering van de overactieve bijschildklieren. In sommige gevallen kunnen medicatie of veranderingen in levensstijl worden aanbevolen om de symptomen onder controle te houden en complicaties te voorkomen.