Technetium wordt niet effectief georganiseerd door de schildklier vanwege de lage affiniteit voor thyroglobuline. Thyroglobuline is een dimeer glycoproteïne dat fungeert als een voorloper van de schildklierhormonen thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3). Deze hormonen worden gesynthetiseerd door de opeenvolgende toevoeging van jodiumatomen aan de tyrosineresiduen van thyroglobuline. Het proces wordt gemedieerd door het schildklierperoxidase-enzym, dat jodium koppelt aan de tyrosineresiduen van thyroglobuline om monoiodotyrosine (MIT) en diiodotyrosine (DIT) te vormen. MIT en DIT ondergaan vervolgens verdere koppeling om respectievelijk T4 en T3 te vormen.

Technetium daarentegen is een overgangsmetaal met atoomnummer 43 en chemisch symbool Tc. Het heeft een andere chemische structuur en heeft niet dezelfde affiniteit voor thyroglobuline als jodium. Hoewel jodium een ​​niet-metaalachtig element is met atoomnummer 53, deelt het enkele chemische eigenschappen met de metallische elementen van Groep 7, waartoe ook technetium behoort. De chemische eigenschappen van technetium lijken echter meer op die van mangaan en renium dan op die van jodium.

Vanwege de lage affiniteit voor thyroglobuline wordt technetium niet opgenomen in de schildklierhormonen. In plaats daarvan wordt het snel opgenomen door de schildklier, maar niet gebonden aan thyroglobuline. Als gevolg hiervan wordt technetium niet effectief georganiseerd door de schildklier en wordt het snel uit het lichaam verwijderd.

Daarom kan technetium jodium niet vervangen bij de synthese van schildklierhormonen, en het gebruik ervan als radio-isotoop voor schildklierbeeldvorming is gebaseerd op zijn vermogen om zich te concentreren in de schildklier, en niet op de opname ervan in schildklierhormonen.