Primaire CNS hypersomnie , momenteel bekend als idiopathische hypersomnie , is een zeldzame aandoening gekenmerkt door overmatige slaperigheid overdag . De term " idiopathische " geeft aan dat de oorzaak van de aandoening is onbekend. Het wordt beschouwd als een centraal zenuwstelsel aandoening waarbij de patiënt episodes van non-REM ( rapid eye movement ) slaap heeft verlengd. Symptomen

Het voornaamste symptoom van idiopathische hypersomnia is overmatige slaperigheid dat is ernstig genoeg om in te grijpen met het dagelijks leven . Lijders algemeen slapen lange uren 's nachts , soms tot 18 uur , maar wakker unrefreshed en kunnen prikkelbaar of beledigende zijn. Dutten komt vaak voor , maar is ook niet effectief in het verminderen slaperigheid . In extreme gevallen kunnen patiënten vertonen verwardheid, desoriëntatie , slechte motorische coördinatie en " slaap dronkenschap , een toestand tussen slapen en waken .
Onset

Idiopathische hypersomnie wordt meestal eerst ervaren in de adolescentie of jonge volwassenheid . een klein deel van de patiënten hebben een familiegeschiedenis van de aandoening en anderen hebben een virale ziekte onmiddellijk voorafgaand aan het ontstaan ​​van idiopathische hypersomnie had , zoals de ziekte van Pfeiffer , hepatitis of virale longontsteking . voor de meeste patiënten , hoewel, er is zonder familiegeschiedenis of virale infectie gekoppeld aan de diagnose van idiopathische hypersomnia .
diagnose

Omdat andere voorwaarden symptomen lijken op die van idiopathische hypersomnia , diagnose door uitsluiting , wat betekent dat andere ziekten worden uitgesloten om een ​​diagnose van idiopathische hypersomnia te komen . Artsen moeten slaappatroon van de patiënt te begrijpen en heel vaak een overnachting in een slaap kliniek vereist zal zijn om de diagnose te bevestigen . de voorwaarde die het meest vaak verward met idiopathische hypersomnia is narcolepsie , maar de belangrijkste verschillen zijn dat patiënten met idiopathische hypersomnie niet kataplexie ( plotseling verlies van spiertonus ) of nachtelijke verstoring van de slaap te hebben.
Prevalentie

het is moeilijk te schatten de incidentie van idiopathische hypersomnia . geen biologische markers en diagnose is gecompliceerd omdat dezelfde symptomen ook geassocieerd andere slaapstoornissen zoals narcolepsie en slaapapneu .
behandeling

behandeling van idiopathische hypersomnie begint met het aanpakken van gedrag en levensstijl problemen die kunnen van invloed zijn op de slaap . Patiënten worden geïnstrueerd om een regelmatig slaap schema te houden , voorkomen dat te weinig tijd in bed 's nachts , en alcohol te vermijden en medicijnen die de slaap kunnen beïnvloeden . Aangezien deze maatregelen zijn in het algemeen niet voldoende om het probleem aan te pakken , de meeste patiënten worden ook voorgeschreven medicatie om te gaan met hun slaperigheid . de meest gebruikte drug is modafinil ( Provigil ) , een niet - verslavend stimulerend middel. Ritalin en andere geneesmiddelen die het centrale zenuwstelsel stimuleren worden ook gebruikt .
Prognose

Idiopathische hypersomnia is een chronische , levenslange aandoening waarbij patiënten meestal niet te herstellen . Verbetering is ook ongewoon , en de ziekte heeft de neiging om te verblijven in dezelfde vorm en op hetzelfde niveau van de ernst in de tijd.